Cefasına düştüm senden ayrılığın
 

Cefasına düştüm senden ayrılığın
Unutup sevdamızı terk-i diyar eyledin
Gamlı bir bestesi mi bu sonbaharın
Neden yar bir kez olsun seviyorum demedin.

Gönülden gönüle yol mu kalmadı
Sözlerin ruhumda ızdıraptı
Gözlerine bakınca gönül ağlardı
Neden yar biraz olsun sevmedin.

Gittin de efkâra doydu şehr-i istanbul
Bu ömür sana köle,aşkına kul
Dertli bir keman gibi inliyorum duy
Neden yar biraz olsun sevmedin.

Rüya gibiydi seneler,şimdi beyhude
Kalbine yer etseydim kırılırdı kadehlerim
Yıllarca senden tek bir söz bekledim de
Neden yar bir kez olsun seviyorum demedin.