yoksul insanların yüreklerinde
 

yoksul insanların yüreklerinde
saz çalan sakallı bir adam vardı
ben kürdüm diyordu malatyalıydı
kimseden korkmazdı asiydi haklıydı

yüreği büyüktü gövdesinden
göz yaşı damlardı her türküsünden
bulunmaz bir daha onun sesinden
bir kelime etti bir gece vakti
hızırpaşalar yapıştı ensesinden

kaçtı diyorlar ama hiç kaçmadı
ülkesini vatanını satmadı
insanları öldüren zehirleri
onlar gibi beynimize saçmadı

kardeşlik diyordu son türküsünde
titreme vardı o gece sesinde
ve öldü saz çalan sakallı adam
yaşatmadılar onu ülkesinde

(siz üç kişiydiniz ya hani
bedirhan nazlıcan
vede sen suphi
cehalet yüzünden
gittin be abi
cehalet yüzünden
gittin be abi....)