Bir Çavlan ağlıyor...
 

Bir Çavlan ağlıyor...
Her damlası ;
Yok oldu bir anda.
Oysa hergün;
En taze sularını vermişti ona...
Dağların zirvesinden,
Yeşilliklerle süslediği toprağın
Dipdiri memelerinden;
Aç bir bebe gibi emdiği sular;
Ona ihanet ettiler...
Oysa;
Güneşin ilk ışıklarıyla uyanmış,
Onların sularıyla dansını seyrediyordu...
Güneşin ilk ışıkları oynaşırken sularında
Bembeyaz gelinliğiyle Günaydın demişti.
Neydi bu ihaneti kusan öfke
Koynundaki herşeyi silip süpüren neydi?
İnsanoğlu;
Bir anda Cennetin;
Cehenneme döndüğünü gördü.
Gördü de farketti mi?
Nerde hata yaptığını!!!
Demle çayı dünyalı,
Onbinlerce can gitti
Vurdum duymazlığına...
Uzaktaki timsah gözyaşlarına karşın,
Ateşin düştüğü yer kor .
Ve;
Öyle bir kor ki ,
Asla közlenmeyecek...
Bilemeyiz ki Çavlan;
Her damlasına verdiği
Doğa şehitleri için,
Ne kadar dargın kalacak Okyanusa...
Ve insan;
İhanetin hesabının,
Mutlaka sorulduğunu,
Ne zaman anlayacak...





Bu korkunç felakette hayatını kaybeden herkesi Tanrı Cennetle ödüllendirsin..