Denizin sonsuzluğuna uzanan
 

Denizin sonsuzluğuna uzanan
Bir yolculuktu benimki
Göz yaşlarımla başlayan
Şimdi sensiz soğuk buralar
Sonbahar kapıda
Seninle yaşadığım güzel günlere inat
Ağlıyorum belki buralarda
Uzaklar var gözlerimde şimdi
Baktığımda ağladığım
Ucan her kuşun kanadına takılıp sana geliyorum
Martıların çığlıkları inliyor kulaklarımda her sabah
Bitmek bilmeyen bir günün ardından
Akşam olup karanlık çökünce şehre
Ben sensiz işte o zaman ölüyorum
Bir korku sarıyor her yanımı
İçinden çıkılmaz bir korku
Sana o kadar alıştım ki
Sensiz yaşamak zor bana
Ölümcül hasretler yaşayıp
Nasıl ayakta duruyorum
Bazen bende şaşırıyorum
Sensizlik neden var bu şehirde
Bir tek bunu anlamıyorum