Anayım ben hem de Şemşi anayım
 

Anayım ben hem de Şemşi anayım.
Derdim çok, bilmem hangisin yanayım?

Hayatım yoksulluk, yoklukla geçti
Yinede ferahtım, yüzüm güleçti.

Kadere razıydım, asmazdım surat
Derdim: böyleymiş baht, böyleymiş murat.

Tam altı evlat kazandım vatana
Sancım çok inanın onlardan yana.

Ömrümce onları sevgiyle güttüm
Ne zahmet ne çilelerle büyüttüm.

Şimdi her biri bir yere dağıldı
Yüreğim özlemle doldu, yığıldı.

Kimi işte, kimi boşta geziyor
Onların derdi kalbimi eziyor.

Kimi evli, kimi ise boşandı.
Ah bu sine kaç kez acıyla yandı.

Şimdi kim bilir kim nerede özlerim.
Haber bekler öyle arar gözlerim.

Hele biri var ki içimde sancı
Durumu vermekte kalbime acı.

Ne iş tuttu ise gitti iflasa
Ederim sürekli sonunu tasa.

Böyle gider ise sonu perişan
Nasihat kar etmez, uslanmaz insan.

Her namazda dua ederim ona
Gözyaşım, üzüntüm, kederim ona.

Rabbim belalardan kollasın onu
Dilerim tövbekar yollasın onu.

Onu düşündükçe artar efkarım
Onu düşünürüm, ona ağlarım.

Ah evladım, öyle olmasaydı ah!
İnşallah sonunda bulacak felah.

Yok diye yanımda gül çocuklarım
Kalbim paramparça, kor duygularım.

Allah'tan dileğim olsunlar mutlu
Gelecekten umutluyum umutlu.

22-06-2000 Münih.