Gecenin yalnızlığı beni alıp giderken
 

Gecenin yalnızlığı beni alıp giderken,
Ufuklardan göründü sallanan beyaz mendil.
Gitgide yüreğimde irileşen karanlık,
Birdenbire eridi, yandı içimde kandil.

Yalnızlığın tatmıştım acılı hayatını,
Yalnızlıktı dayanan boğazıma çelik el.
Karanlığı titretti içten içe yankılar,
Yankılardan bir hayal dedi: Haydi durma gel!

Bu ses beni çağırır, bu ses beyaz ufuktan,
Yıllardır hasret hasret andığım ülkelere.
İçimde dinmez arzu; sonsuzluk, ölümsüzlük,
Kuş gibi kanat kanat uçmak maviliklere.