Sensizlikten sıkılan ben
 

Sensizlikten sıkılan ben,
Gülüşüne hasret kaldım.
Yanımda olduğunda sen,
Sesini herkesten kıskandım.

Ne adını yazdım gökyüzüne,
Ne de silebildim zihnimden.
Sensizken dolaşırken ben,
Dışarıda çıplak,yetim kaldım.

Şimdi acımı bilmediğine,
Sensiz kaldığım her güne yanarım.
Kalbimin içindeki sevgiye,
Senin beni görmeyişine yanarım…