Yalnızlık yüreğimden/ kalemime süzüldü
 

Yalnızlık yüreğimden/ kalemime süzüldü
Selam verdim leylaya/ gözlerime büzüldü
Gözlerim her an akan/ bir bozuk musluk gibi;
Cinnet saatlerimin/ karşılıksız sahibi...
Sevgi merhametlerin/ gülleri diken saçan
Karşı kıyı uyurken/ ağlamaklı O insan
Gözlerine hab düşmüş/ bakışına kan düşmüş
Düşlerine amansız/ hatıralar üşüşmüş
Yaşananlar hep biraz/ tebessümlü efkardı
Bir gece salınarak/ içine düşen kardı
Ve kar, uykumu çalan/ bir sevinçtir bende ki
Düşerlerken düşüme/ anımsadığım şevki
Aşk olarak bilirim/ eriyişlerden gelen
En son göç eden martı/ en son ölüme gülen;
Bir mezar bekçisinin/ intiharı gibidir;
Yokluğun yüreğimin/ gömülüş sebebidir;
Dost diye bildiğin el/ aşka kefen dikmişse,
Beklenilen sevgili,/ umudun gecikmişse
Çılgın bir mumyadır/ aşkın peşinden koşan,

Bir mezarlık dibine/ kadar inmişse zaman...
Gelipte demirlerler/ saçlarını bu şehre
Say ki o muzlim gece/ gözlerinden bibehre
Yırtınır, yağmurlara/ yapışan aşkın sesi
Bir çığlık göğe koşar/ solunurken nefesi
Dizginleri koparıp/ gözü yumuk koşarken
Hatta kurşunlanmamış/ umutlar dahi varken
Bir ihanetle atıp/ aşkını bir köşeye...
Bir yıldız kaymasına/ sebep olacak her şeye
Bütün rüzgarlarımla/"son" derken hayatımdan
Kovamıyorum seni/ şiir denen rıhtımdan
Bazen bir yasak olup/ dikilirsin karşıma
Bazen mevsimlerde ki/ çözülecek muamma
Sen uzun kış gecesi,/ dumanlar çökmüş sahra
Nergis bahçeleriyle/ doldurulmuş Buhara
Ben meçhul varlığından/ yağmura yüzün çizen
Sonra sıkılıp her şeyden/ateşe hüzün çizen
Boşlukta geçen ömrüm/ ne yokluktu, ne sığlık
Onun bütün varlığı/ içine kaçan çığlık...
Ali Şen
07.08.2003
Aksaray