Yorgunluk çökmüş sinsice üstüme
 

Yorgunluk çökmüş sinsice üstüme
Elimde kalem öylece kalakalmışım
Sarılasım geliyor kitaplarıma
Kollarımın dermanı yok uzanamıyorum

Ne bileyim bir kopukluk var
Ağırlığını hissettiren bir şey var
Baskın çıkmaya çalışıyor vücuduma
Ne bileyim,ona da engel bir şey var

Bilmem size de olur mu bazen
Yaşıyoruz çok şükür,yaşıyoruz
Diyoruz ve geçip gidiyoruz
Yinede düşünceleri atamıyoruz

Bir atsak ya üstümüzden,zaman ilerlerken
Geride kalmış düşüncelerimizi,fikirlerimizi
Köhnemiş inançlarımızı,kurtulsak köleliğinden
Yeni canlandırsak,ruh geride kalmadan

Arttırıyor yorgunluk gittikçe dozajını
Bırak artık diyor,bırak artık kalemi
Aklın ileride,ruhun geride kalmasın
Yarın akşam şiirini tamamlarsın

Tamam da HANGİ YARIN?

Kdz.Ereğli