ana özel ne çok şeyim var, farkında mısın?
 

ana özel ne çok şeyim var, farkında mısın?
Sessizliğim var mesela
Konuşamıyorum, hep susuyorum
Her denediğimde, dudaklarım titriyor
Boğazımda kör düğümler
Söylenecek tek cümlem yok.
Sen gittin - benden
Göremiyorum, gözlerim kapalı
Güneş doğuyor, her yer karanlık
Gönlüm kara, gece kara, ay kara
Korkuyorum bu kör düşlerden
Sanırım beni çağırıyor
Duymuyorum hiç bir şarkıyı
Ne yağmurun şiirini ne de sözleri
Kuşlar mı ötüyor, bir bebek mi ağlıyor?
Ben mi haykırıyorum - bilemiyorum
Duyamıyorum senin sesini
İşte sorun da burada başlıyor...!
Sorularım var mesala sana özel
Cevaplanmayacak binlerce soru işaretim
Bu defa ben biriktirdim ihtimalleri
Senin yerine ben sabrediyorum
Kuşkularım var içimde
Hiç bir zaman olmayacak pişmanlığım
Gidemiyorum yine de
Hep çıkmaz sokak, hep uçurum yolun sonu
Çırpınmam, haykırmam boşuna
Yıkılmışım, sırtımda hasretin, ağırlaştım
Gidemiyorum sendan, sana özel yerimden
Kanatsa da kelepçen, kopamıyorum
Sana özel ne çok ben var farkında mısın?
Sana özel bir ben ki - seni bekleyen
Peki ya senin bana özel bir anın var mı?