Kemal Aslan
 

!

incecik bir dal
durur
acının ya da sevincin yanında
bir damla gözyaşıyla


Kemal Aslan

...
aşk sustuğunda
söz inanmaz
saklar arkasına
sessiz üç nokta


Kemal Aslan

?
her aşk
sonsuz bir soru
cevap sonra gelse de
her aşk
önce bir soru
cevap olmasa da


Kemal Aslan

^
derin
nehri farketmeyen
ses
aşk uzar da anlamaz


Kemal Aslan

Adı Konmayan
günlerdir görüşemedik
bir unutuş mu
yaşadıklardımız


Kemal Aslan

ağaç
öyle döktü ki
üşüdü
yapraklarını birden


Kemal Aslan

Anımsanan
upuzun deniz uzanırdı önümüzde
martılar uçuşurdu
taksiler
yorgun yüzlü insanlar geçerdiyaprakları savrulurdu kimi zaman
altı kalınca çizilmiş kitapların
hayattan söz açardık
korkunç
ve olanca güzelliğine vurgunluğumuzdan
oysa duyduğumuz kendi sesimizdi
arta kalmış zamanda


Kemal Aslan

anne
neden
önce karnı ağrır
aşık olan kızların


Kemal Aslan

Annemdi
annemdi

annemdi yanımda
dokunduğunda
ilk traş makinesi
aldırmazdı
aynada kalan yüzüme
berber Niko
eksilen saçlardı
artan huysuzluğum
annem anlar mıydı
neden asık fotoğraf yüzüm


Kemal Aslan

artık ahlaki değil hiçbir şey
geliyorlar
“yeni dünya” ötesinden
kapanınca kapısı
hızla ahlakın
okyanus adına
kurmak için “sevgi krallığı”
(ç) alacaklar gözlerinden
ışığını çocukların


Kemal Aslan