içine sigdiramayacak kadar dar oldugunu fark
 

içine sigdiramayacak kadar dar oldugunu fark
edeceksin...
Sokaga firlayacaksin...Sokaklar da dar
gelecek...Tipki
vücudunun
yüregine
dar geldigi
gibi...
Ne denizin mavisi açacak içini, ne piril piril
gökyüzü...Kendini
tasiyamayacak kadar
çok
büyüyecek, bir
yandan da kaybolacak
kadar
küçüleceksin..
Birileri sana bir seyler anlatacak
durmadan..."Önemli olan
saglik."
Yasamak güzel." "Bos ver, her sey unutulur."Sen
hiçbirini
duymayacaksin...
Göz yaslarindan etrafi göremez hale geleceksin...
Ondan ölmesini
isteyecek kadar nefret edecek, az
sonra
kollarinda
ölmek
isteyecek kadar
çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin..."Ölüme
çare bulundu" ya da
Yarin
kiyamet kopacakmis" deseler
basini kaldirip Ne dedin?"
diye
sormayacaksin...Yalniz kalmak
isteyeceksin...Hem de kalabaliklarin
arasinda
kaybolmak...
Ikisi de yetmeyecek...
Geçmisi düsüneceksin...Neredeyse dakika
dakika...Ama kötüleri
atlayarak...Onunla geçtigin yerlerden geçmek
isteyeceksin...
Gittigin yerlere
gitmek... Bu sana hiç iyi gelmeyecek...Ama
bile
bile
yapacaksin...
Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini
söylese,
kaçacaksin...
Aslinda
kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak için
direneceksin...
Hayatinin geri kalanini onu düsünerek geçirmek
isteyeceksin....Aksini
iddia
edenlerden
nefret edeceksin...
Herkesi ona benzetip...Kimseyi onun yerine
koyamayacaksin...Hiçbir
sey
oyalamayacak seni...Ilaçlara
siginacaksin...
Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu
unutturmayan.Sadece bir
müddet
buzlu camin arkasindan seyrettiren...
Bütün sarkilar sizin için
yazilmis gibi
gelecek...Bogazin
dügümlenecek,
dinleyemeyeceksin...Uyumak zor, uyanmak
kolay olacak...
Sabahi iple
çekeceksin...Bazen de "Hiç günes dogmasa"
diyeceksin...Ne
******* rahatlatacak seni ne gündüzler...
Ölmeyi
isteyip, ölemeyeceksin...Belki çivi çiviyi
söker diye
can
havliyle
önüne çikana sarilmak isteyeceksin
Nafile...Düsüncesi bile
tahammül edilmez
gelecek...Rüyalar
göreceksin,
gerçek olmasini istedigin...
Her siçrayarak
uyandiginda onun adini söyledigini
fark
edeceksin...
Telefonun çalmasini bekleyeceksin...
Aramayacagini bile bile...Her çaldiginda yüregin
agzina
gelecek...Aglamakli
konusacaksin arayanlarla...
Yüregin
burkulacak...Canin yanacak...Bir daha
sevmemeye
yemin
edeceksin...
Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek
içinden...Onun sesini bir
kez daha
duymak için yanip
tutusacaksin...
Defalarca aradigi günlerin kiymetini
bilmedigin
için
kendinden
nefret
edeceksin...
Yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin...Onunla
hiçbir
aninin
olmadigi bir
yerlere gidip yerlesmek...
Ama bir umut...Onunla bir gün bir yerde
karsilasma
umudu...Bu
umut
seni
gitmekten alikoyacak...
Gel gitler içinde yasayacaksin...
Razi misin bütün bunlara...?
Hazir misin sonunda ölüp ölüp dirilmeye...?
O halde asik olabilirsin....