yerimi deler
 

yerimi deler
kurşun acılar
acılardan eler
yabancılar
anlamaz
anlatır
anlayanı ağlatır
demirlediğim sancılar…

göz göze geldikçe
inletir bakışlarımı
duygularımdaki paslı kelepçe
kirleterek göz yaşlarımı
kahpece
mahkum eder
yeni acılara kalleşçe…

yok bir kalkanım
canımdı
delik deşik
nerdeler
niye böyle kahpeliklere büründü kardeşlik
hani onlar canım, kanımdı
geleceklerse
kim perdeler?

ben perdesiz bir halde
siperlerde can vermeye hazırken
biliyorum onlar
bohem bardaklarda
kendinden geçmiş uzanmış yatar halde
çardaktalar
yüreğimi yalnızlığın kazmaları kazırken…

gereksinme dürtüsü bu
yadsındığım yüzlerden
ve sürgündür hiç bitmeyecek
ivecen ve sevecen gözlerden…

01.07.03