hüzünlü bir akşamın en kuytu kenarında
 

hüzünlü bir akşamın en kuytu kenarında
umutları yarınlardan ötelere bırakıp
bir karar aldı
sabaha vardı

anasından yadigar
anası kadar nigar
bir atla uzağa
dağlara doğru yöneldi

gittiğini görenler
su serptiler ardından
gözyaşlarından
o gemilerini yakmıştı
biliyordu dönüşü yoktu
dönülmeye değmeyecek bir yerden
bir anı bir hatıra
almak istemedi yanına
bakmadı ardına
dönsün diye serpilince su
ürperdi
sanki yüreğinde içinde
su yangınlara siperdi

ardından ağladılar haykırdılar
duyacağı kadar
duraksadı içlendi
ama çok sürmedi

burada yapılacak hiçbir şey kalmamıştı
tüm duygularını hapsedip yüreğine
yöneldi
mahmuzladı atını
dört nala...