Dün gece tüm sokaklarını dolaştım kentin
 

Dün gece tüm sokaklarını dolaştım kentin
Yürüdükçe ıslandım her kaldırımında
Yağmur değildi sanki saçlarıma yağan
Hücrelerim değildi sanki içten içe sızlayan
Bildiğim; yüreğimdi acılarına yağmur gibi ağlayan
Her köşe başındaki sokak lambasında aradım kendimi
Seni ise gökteki yıldızlarda...
Uzattım ellerimi erişemedim sana

Sustum bir an; şehrin kalabağına ses verdim
Bir uğultu, sanki sesini duyar gibi oluyordum
Bir sağıma bir soluma bakıyordum
Ümitlendim bir an.
Aradığım ;
Senden bir sesti ölümün suskunluğuna
Bir ışıktı gözlerinden karanlığıma süzülen
Ama yoktu; ne bir ses ne bir ışık
Tüm ümitlerimi kaybederken yavaş yavaş
Yıldırım düştü gözlerime gözlerinden,
Anladım ki ;
Bedenimin tüm damarlarında atıyorsa sevgin
Yaşamak için tek sebebim ;
Acılarımıza inat gülümseyen gözlerin ise.
Pes etmemeliyim ayrılığa.
Gitmemeliyim ölüm kokan karanlığa.