İrfan Bakırcı
 

Adı Yok
umman bir yalnızlığı
daracık bir oda içinde
teksir kokulu bir yatak
ve aşk şiirleriyle bezenmiş
bir tahta masayla yaşamaktır gurbet
ve ölmektir
bir memleket kartpostalının
yalçın dağlarında..

şahsi çıkarlarını hiç düşünmeden
hiç hazzetmeden kişisellikten
sırf duru kalsın için kardeşlerin
hippi kılıklı yosmalar içinde
bir yurdum üniversitesinde
mesleğini özgürce icra edemeyeceğin bir bölümde
üç yada beş yandaşınla
okumaya çalışmaktır inanç....
ve de yazmaktır umudu
alacakaranlık akşamlarda
bir sahil kenarı bankında
simidini bölüştüğün bir martı kanadına...

yılgın bir okul çıkışı elele yürürken
cebindeki son parayla
bir kağıt helva alıp;
her ne kadar yarısını yemek istesende
ucundan biraz koparıp
diğerini ona vermektir aşk....
yada son paranla yar gönlünü almaktır
istiklalde bir çukulatayla.

her öğlen yemeğinde yemekhanede
o kimin eli kimin cebinde karmaşada
olup veya olmadığı
fark edilememektir kimsesizlik....
yada filistinli bir mülteci olmaktır
adı yok kendi var
memeleketinde adı vur emrinin baş nüshasında...


İrfan Bakırcı

Adım Hüzzam
bir daha asla yaşayamayacağım sevdaları
siliyorum birer birer belleğimden.
soyut sevdalara sürgün ediyorum gönlümü.
adım hüzzam.
gönül yarası dediklari hazin ayrışma benim.
ve sonu baştan belli sükutlara
önde gidenim.


İrfan Bakırcı

Adın Ölümdür
bir gün son olarak vurulduğumda
bir köy meydanında
yada bir eşkıya baskınında.
dudaklarımdan sızan sondamla kanımla adını yazacağım.
adını yazacağım
zebun adımların başkoyduğu dağlarımıza
eli nasırlı yayla kızlarımızın senlediği billur sularımıza
son olarak adın gelecek
çatlamış, kanlı, kuru dudaklarıma
adın ölümdür...


İrfan Bakırcı

Adil Bir Ayrılık
başımı önüme eğişim adabımdandır.
eğer bizimki adil bir ayrılıksa,
öyle bir gitki, beni buna inandır.
her seferinde geri dönüp,
el edip, gül edip kandırma beni.

tabiki hüzünlüyüm,
her veda acılıdır.
ama sen bana aldırma.
sadece git,
kurtar beni bu acımtrak ayrılık seremonisinden.
el sıkışmak kafi,
korkarım ben öyle veda busesinden.
git...
adil bir ayrılık bu.

başımı önüme eğişim adabımdandır.
gerçekten bittimi diye sormak zorundamısın?
giderken bile bir daha vurmak zorundamısın? ...


İrfan Bakırcı

Ağlama Çocuk
daha vaktin çok,
acele etme.
ağlama çocuk.
aşkın bütün kahrı aşk olmasında.
yapış yakasına hayatın,
bir tekmede sen at konserve kutusuna.


İrfan Bakırcı

Ağlamayacağım
ardına ve gözlerimin içine son defa bakmadan git...
nedenini sormadan,
maziye aldırmadan,
ve ağlamadan git.

farzetki hiç tanımadın beni.
hiç masallar anlatmadım sana sonu mutlu biten.
hiç okşamadım saçlarını gün batarken.
yada hiç sarılmadın resmime yokluğumda üşürken.
dışarısı soğuk,
pardesünü al istersen.

git artık...

elveda demeden git.
ayrılıkları sevmem bilirsin.
zaten vedalardan sende nefret edersin.
bulutlar her ne kadar sevsede yağmuru;
ayrılmak zorundadır vakti gelince.
git artık.
delikanlı bir ayrılık olsun bizimkide, bize liyakatince.
erkekler ağlamaz söz,
ağlamayacağım sen gidince.


İrfan Bakırcı

Ağlamıyorum ki
adın.
hala sert bir rakı kıvamında boğazımda.
hani unutursun demiştin.
kolay olur demiştin.
adında silinmedi hayatımdan.
sızında.

bu yazı sensiz geçirmek.
ve bütün yazları baharları gelecek.
yoook..
yok oluşum olur bu benim.
zaten tüm yok oluşlarda bilirsin,
önde gidenim.
bütün çatışmalarda
ilk kaybedilenim.
yitik bir sayfayım zaten hep
ben yazılamadan
yaşanmadan bitenim.

giit.
ağlamıyorumki
hıçkırık değil bu.
ismin bu dilimdeki.


İrfan Bakırcı

Ah
ah delikanlım.
ah haylazım.
ah vurdumduymazım!
uğruna döğüşmedinmi aşk neye yarar.
leylam sen isen eğer;
bilki mecnunun etmedi zarar.


İrfan Bakırcı

Ah Yar Sana Kıyamam
elini çekipte ayrılma benden.
bu yılların verdiği sızının kuraklığı.
öyle sönük bir yıldız misali kayma ömrümden.
ah yar sensiz olamam.
kor misali düşsede zulmün üzerime
ah yar yanarım ben seni yakamam.

yüzüme bakıpta çekinme benden.
bu yılların verdiği acının soğukluğu.
öyle amansız bir sızı misali kopma yüreğimden.
ah yar sana kıyamam.
mermi misali patlasada bakışların göhsümde.
nefsi müdaafa olsada seni vuramam.


İrfan Bakırcı

Aklıma Düşmesin Gözlerin
git geldiğin gibi aydınlığına.
uzundur *******i gönül evimin.
belki artık sabah bile olmayabilir.
son tren kalkmadan var git.
zaman kalmayabilir...


sende kalamazsın diğerleri gibi.
yani her giden,
her yara
her salkım saçak tebessüm gibi.
hani şu dudağımla duran.
hani şu ödünç
hani soğuk ölüm kadar.
hani şu asılı darağacında.
hani şu hep rutubetli
bir soğuk zemin kat mizacında....

tam ısınacakken
çek bakışlarını gülüşümden.
çek ellerini
yüreğimin o en acıyan köşesinden.
ama istersen daha fazlasını da perçinle göhsüme.
hani o Amed de çektirdiğimiz fotoğraftaki,
ürkek ama sevecen bakışlarını da götür giderken.
aklıma düşmesin gözlerin
gecem güverirse aydınlığa,bir bakışta bir sabah erken...

git geldiğin gibi aydınlığına.
uzundur *******i gönül evimin.
belki artık sabah bile olmayabilir.
ama gözlerini de götür giderken,
bakarsın dayanamaz gönlüm kal diyebilir.


İrfan Bakırcı