Nurcan Göksel
 

A dan Z ye

A dan başlayan hayata
Yetmiyor
Her şeyiyle başlayan yaşanmışlıklar
Hepsinden yarımlar kalıyor
Hayatımızda
Kişiler yarınlar ve anlar
Bir serüven kemiriyor bilinmeyenleri
Hepsinden sorular var hala cevapsız
Biraz biraZ

Acelen ne?

Acelen ne?
Bırak güneş gitsin önce.
Zaten
Her şey şimdiden gece.
Bırak aksın zaman
Yavaş yavaş
Ayrılığa doğru sessizce.

Acımak

Acımak
Kanadı kırk bir kuş,
Acımak
Dalından koparılmış bir çiçek,
Acımak
Yoksun küçük çocuk,
Acımak
Titreyen seslerimizdeki
Anlatılmazlık,
Acımak
İçimizde büyüttüğümüz
Her şeyin kaybı için yas….
Acımak
Sevgiden koparılmışlara
Yandaş,
Acımak
En büyük duygu
İçinde yoğrulduğumuz…

Acımasız

Aniden olur
Her şey aniden.
Bir acı yükler içine
çeker gider zaman
Acımasız.
Çeker gider an be an
Ardında bıraktıklarına
Bakmadan…

Ağır geliyor yıllar

Kocaman bir ağacın
gövdesi gibi
geliyor.
Kucaklayamıyorum
artık hiçbir şeyi.
Çabalarım yetmiyor
çırpınışlarım..
Kucaklayamıyorum
artık biriken ne varsa
çünkü
küçülen bedenime
ağır geliyor yıllar…

Ağlamıyorum artık

Bak!
Ağlamıyorum artık,
Her şey silindi gitti
Duygulardan…
Yoksunum,
İçimdeki malzeme bitti…
Bak!
Ağlamıyorum artık,
Buz tuttu göz pınarlarım,
Susuzum
Kurak bir çöl…
İşte
Öyle bir hayatın içinde
Savruluyorum…

Ağustos böceği

Zamanını şaşırmış
bir ağustos böceğiyim!
Yorgun ve uykusuz.
Şarkım bitti dilimde
kemanımın teli koptu,
her yerde kapılar var
yüzüme kapanan…
Nerede kendime
gelirim bilmem?
Sahi
ağustos ne zaman? ? ?

Alaca bulut

Saklardı bizi renkleri
Alaca bulutun,
Dört bir yanda ılık yeller.
Koskoca damlalar düştü
Peşinden.
Anlamadık! O fırtına
Nerden geldi birden.
Yok etti!
Alıp götürdü uzaklara,
Aşkımızın içeriğini bizden.

Alaca karanlık

Bölünmüş bir alaca karanlık
yarısında sen!
Bir uzak renk gibi
belli belirsiz!
Saklıyor kimbilir?
Nerelerinde,
karasında duruyor
sendeki giz….
Bölünmüş bir alaca karanlık
yarısında ben!
Oradayım hemen yanı başında
uzatsan ellerini
bütünleşiriz…
Beklenen ışık yansa
aniden,
alada kalmaz, karada
sen ve bende kalmaz.
Biz oluruz, biz!

Aldattım çocukluğumu

Aldattım çocukluğumu
Alet oldu masallar…
İlk yalanım anneme
Dersimi Pinokyo’ dan aldım…
Doğruydu
Kaçamak oyunlarımda
Babamdan korktuğum…

Yedi tane cüce buldum
İki önceki sınıftan…
Zehirli bir elma verdi
Öğretmenim,
Utandım, yüzüm kızardı
Aldığım kırık nottan…

Deniz altı sahiciymiş,
İçindeki mercanlar sahi,
Sahiymiş yol arkadaşım
Balıklar..
Sonradan anladım
Bir çırpıda geçilirmiş
Seksen güne ne gerek var…

Adımı değiştirdim bir gün,
Ayşegül yaptım…
Zenginleşti oyun evim,
Büyüdü yalandan saltanatım…

Babam sakladı çizgi romanlarımı.
Hayallerime aldım
Tüm kahramanlarını…
Saçarlarımı ilk annem kesti,
Üzüldüm, ağladım
bilemedi
Prensime merdiven olacağını…

Şimdi bir müze var
Uzaklarda…
Gittiğimde gördüm!
Aldattığım çocukluğum yaşıyor
Oradaki oyuncaklarda…