Aylardan Ekim
 

gemiler geçiyor geceleri
bu şehrin kara sularından
aylardan ekim
fasıl hazan faslı
takvimlerden düşüyor
yapraklar bir bir.
hüzün yağmurlarıyla ıslanıyor
güvertenin demirlerine
tutunan ellerim
telaşlı insanlar
ümit dolu yürekleriyle yürüyor
hayatın kalabalık ve karanlık yollarında
etraf ışıl ışıl yağmura ve geceye inat.
ben kaybolmuşum
içinde olduğum karanlıklarda.
ama kimin umurunda?
ben seni kaybetmişim
ellerini tutamadan.
kör olduktan sonra
gözlerimi gözlerine değdiremeden
kaybolmuşum, kendimi bulmuşum
ne fark eder?
yokluğunun akşamında yine
elimde umutsuzluğumun ateşi,
cebimde bir ömürlük bir keder.
aylardan ekim
fasıl hazan faslı.
insanlara inat
mevsime uyuyorum.
yağmurlar yağıyor gözlerimden,
denize karışıyor gözyaşımın tuzu.
bir geminin güvertesinde
saatler bilmem kaçı vuruyor.
ve ben ölümcül yalnızlığımla
yol alıyorum
hayal ülkesinin karasularında
her şey değişiveriyor birden.
pervane gibi dönmeye başlıyor
yelkovanla akrep.
sabah oluyor
ve pırıl pırıl bir güneş doğuyor
bulutların ardından.
herkes kayboluveriyor bir anda
gözlerimin önünden.
bir sen kalıyorsun
gülen yüzünle.
parmaklarının ucundaki mutluluktan
sürüyorsun ellerime
gökyüzünü
yeniden boyuyoruz maviye.
denizin üzerinde yürüyor,
yeşilin içinde kayboluyoruz.
bakışıyoruz çıt çıkarmadan
dalıp gidiyoruz.
ve sessizliği yırtan bir çığlık
gecenin ayazında yankılanıyor.
insanlar inmeye başlıyor
iskeleye yanaşan gemiden.
aylardan ekim
fasıl hazan faslı
gemiler geçiyor
bu şehrin kara sularından
ve ben zorla çekilip
alınıyorum
hayal ülkesinin karasularından
aylardan ekim
fasıl hazan faslı

elıne saglık