Babam...
 

BABAM...

Uzaklarda da olsa insanın sevdikleri
Ona, yüreği kadar yakındır
Gülüp oynasa bile ara sıra
Acısı hep içinde saklıdır.

İnsanın sevdiği uzaklardaysa
Bir fırsatını bulur, ona gelir
Öper-okşar ellerini
Dizlerine kapanır
Bir kez görmek
Bir kez sarılıvermek ellerine
Ona teselli verir.

Şimdi öyle uzaklardasın ki
Ne bir yol var sana ulaşan
Ne mektup, ne telefon.
Gemiler yol almaz o denizlerde
Uçakların kanatları yetmez
Kuşlar bile bilmez bu yolu
Gül kokuları erişemez.
Seninle aramızda
Şimdi uçsuz-bucaksız sonsuz.
Yalnızca seni bana getiren
İçimde duyduğum
Beni yoktan var eden sevgin.
Her geçen gün
Sevgilerle örülür hasretin!...

şiirin çok duygulandırdı emeğine sağlık