Ayrılık Şiiri

Tomurcuk çiçekti papatya gözlüm
Goncalar kurumuş gül diken oldu
Başımı okşardı çitlembik yüzlüm
Tenimde dolaşan el diken oldu

Bir zamanlar bana benden yakındı
Şimdi yedi yaban el oldu gitti
Ürkek maral gibi benden sakındı
Ilgıt, ılgıt esen yel oldu gitti

Gel desem kal desem ne çare olur
Gelmeler kalmalar eller gibidir
Hayaller damlayla avare olur
Gerçekler kükreyen seller gibidir

Harflere saplanmış ayrılık oku
Cümleler çaresiz hece çilede
Şafakta sancı var sürgünde uyku
Katranda kaynayan gece çilede

Ben diye bildiğim bendeki eller
“Ne haldesin?” diye sormadı beni
Gözümün yaşıyla büyüyen güller
Vefasız yar kadar yormadı beni

Ömrümden bir ömür alırda gider
Deseni hasretle dokunan şiir
Leyla’dan Şirin’den çok daha beter
Ayrılık zamanı okunan şiir..