Bizi kandiran o sarkilar, o mavi gece
O sicakligi beyaz ellerin, o ilk bakis
Sebepsizligin sebep oldugu sefak vakti
O cok sevmek gecelerde o caresiz aldanis.

Uzayan saclar, alyinda avuclarimizin
Iste o, insanin bir yerde, aska boyun egmesi
Kirilmak, bolunmek, o hep butunlenmek
O cok sevmek, tenin bir baska tene degmesi.

Yanmak mi o eski caglarda yanmak
Kul olup savrulmak ruzgara karsi
Ilk kesilmisligi magrur ellerimizin
O cok sevmek, kanimizin o ilk akisi.

iste pinarlar, testiler, irmaklar, cesmeler
Kanli avuclarla icmek aski kanmadan
O kiyilarimizdaki denizin ilk coskunlugu
O cok sevmek buyutmek onu hep, orada o zaman

Kazimak ulu agac govdelerine adimizi
Yazmak her seyi bir bir kumlarin ustune
O her iskenceye mahkum olmuslugumuz
O cok sevmek, daha cok sevmek gunden gune.

Oyle delicesine, oyle korkunc, oyle cilgin
O cok sevmek o yanardag, o ates, o yangin...

Ümit Yaşar Oğuzcan