Eskinin Hükmü
 

Kağşamış, yıkılırdı ahşap duyarlık
Kollar japon, etek jüpon kabarık
Esas çocuk, ince bıyık, haller Halivut
Cumbalar, rumbalar, işler karışık

Demir abim, beton ablam, cephe mozaik
Kim ne bilsin, cicozu yutulmuş mu hiç?
Sarayburnu, Büyük Sünnet (şehzade miyiz?)
Cümle yoksul İstanbul, Parkta taşınmış

Yaz günleri, mehtaplar, kürek şıpırtıları
Sahi, fotoğraflarda diri miyiz biz?
Vapurlar, tramvaylar, yitirdiğimiz giz
aslında kimlik: hem kadim, her arkaik.

Coşkun Yerli