GÜn DoĞmadan Çok Şey DoĞar
 

Hasta bir insanı hayata bağlamak için ne yaparsınız diye bir soru sorulsa ne cevap verirdiniz?

Onu mutlu etmek, sevindirmek olurdu cevabınız herhalde. Ama bunu her insan için düşünmek zor olsa gerek. Bunu gerçekleştirmek isteyen bir insanın çok sabırlı olması lazım değil mi?

Dikkat ettiyseniz dünya genelde karamsar insanlarla doludur. İnsanlara Niye bu kadar karamsarsınız? diye sorduğunuzda aldığınız cevap Hayatın zorluğunu görmüyor musun? olur genellikle. Her defasında şaşırırsınız bu cevaplara. Hayat ne kadar zor olursa olsun insan mutlu olmayı bilmeli.

Üstesinden gelemeyecek hastalık yoktur. Her hastalığın iyileşmesinin birinci sebebi yaşama sevinci ve hayata bağlılıktır. Bir insan komaya girdi diye ağlamak yerine onu hayata döndürmeye çalışabiliriz. Bardağın dolu tarafına bakarak onun için yapabileceğimiz şeyleri düşünmek bir çözüm olur sanırım.

Yalnızca hastalığın iyileşmesi olarak bakmamak gerekir, bu konuya. Dünyada her gün bir çok olay meydana geliyor. Kimi insanlar başına gelen olaylardan ders çıkarıp yoluna devam edebiliyor. Ama kimi insanlar da hemen pes ediyor. Çabuk pes eden insanları pek sevmeyiz. Çünkü insanlar hayatta mücadele etmeyi ve savaşmayı bilmelidir diye düşünürüz. Oysa Allah’ın bizlere sunduğu güzel şeyleri kullanmayı bilmiyoruz. Her olayın kötü yönünü düşünüyoruz.

Yaşama sevinci olan biri başına ne gelirse gelsin hedefine ulaşmak için elinden geleni yapar. Çünkü hedefler çok önemlidir. Tabi bunu gerçekleştirmek için sabır ve hayata bağlılık en büyük etkendir.

İnsanlar bu kadar karamsar ve hayattan bezmiş olmamalı. Çünkü her insanı mutlaka mutluluğa götüren bir yol, bir fırsat vardır.

Bir şeyi gerçekleştirmek için sabır her şeyden önemli. Sabır ve hayata bağlılık birleşince ortaya mutluluk çıkar. İnsan sabretmeyi öğrenirse en onulmaz dertlerde bile sevinilecek, ondan çıkarılacak ibretlikler bulacaktır.

Bir yudum mutluluk için mücadele etmeyi, sabretmeyi bilelim. Gün doğmadan neler doğar?