Yokluğunda
Kendimle hesaplaştım,
Seni neden bu kadar sevdim diye.
Sen kalbimde iken ,
koyamadım yerine kimseleri,
Yaşadığım bu günlere,
Seni benden alan nedenlere,
İmkânsızlıklara lanet ettim.
İçim acıdı öfkemden.
Ama her şeye rağmen,
Seni yaşamak güzeldi,
imkânsız da olsa.
Seviyordum.
Ben senin kollarındaydım.
Sen bana sarılmıştın
Mutluydum.
Biliyordum bir gün bitecekti.
Hepsi anılarda kalacaktı.
Olsun ben seni,
Anılarımda yaşatacağım.
Umutlarımla büyüteceğim.
Sevgimle besleyeceğim.
Geçmişin sayfalarında kalacak
Aşkımız belki.
Sen benim için,
Ben de senin için hayal olacağız..
Benim ve senin imkânsızlıklarında
Sıkışıp kalacağız.
Hep bir şeyler eksiz olacak.
Bu günüm de olduğu gibi, yarın da
Kalplerimiz ,
Bizi ayıran nedenlere isyan edecek.
Ne dağları ben aşacağım.
Neden tepelerden bana gelebileceksin.
Sen de benim gibi
Başka kollarda iken beni düşünecek,
Düşünce kahrolacaksın…
Kahroldukça ağlayacaksın…
Artık
Sen de ben de olmayacağız.
Acılar, hüzünler, dertler olacak.
Aşkımızı anılarımızı.
Ekmek arası katık yapacağız.
Biliyorum karnımız doymasa da
Açlığımızı yatıştıracağız.
Tıpkı diğer yarım kalan aşklar gibi
Bir yanımız eksik
Hep bir yanımız olmayacak...