son dem...
 

son dem...
ömrümün en güzel baharı sendin
sen gelince bahar kokardı heryer
sen gelince ışık saçılırdı dört bir yana
bakamazdım koyu kahve gözlerine
kıyamazdım ellerine dokunmaya
sen gelince içimdeki çoçuk ruhum canlanırdı
sen gelince neler olmazdı ki bana
ama sen gidince asıl olan oldu bana
her aşkın sonunda şartmı ayrılık sanki
ağlamasımı gerek bu gözlerin
kahrolmasımı gerek bu bedenin
acımı çekmesi gerek bu yüreğin
o zamanmı gerçek aşk budur
ağlamaksa ağlayamıyor bu gözler artık yaş kalmadı
kahrolmakmı onuda kaldıramıyor bu beden artık yaşlandı
acı çekmekmi hala çekiyor o acıyı
yıllar gelip geçtide bir bu kalp vazgeçmedi senden
unutamadı işte unutmakta istemediki zaten
bu beden hiç ihanet etmediki sana
hala bu kadar çok severken edemezdide zaten
sen benden habersiz nerelerdesin kim bilir
ömrümün SON DEM'lerinde olduğumu bilseydin gelirmiydin
birgün aklına eserde gelirsen eğer
görmek istersen beni
geri dönmek istersen o güzel günlere
bulamazsın beni eski benliğimle
değiştirdi geçen yıllar beni
bir kuştan farkım kalmadı artık
uçup gidicem dönüşü olmayan bir yola
birgün alırsan kötü haberimi
beni ara emi..
dualarınla inlet kabrimi
ağlama sakın baş ucumda silemem gözyaşlarını
ordada sızlatma yüreğimi
haykırma kainata beni severdi deme
çekip gittiğin gün gelir aklıma
karanlık kabrimi iyice karartma
beni bu kara toprakta dualarınla bırak git ne olur
bu karanlık dünyamda duaların yeter bana....