Insanlik Dersİ.....!
 

YAKKABICI, yeni getirdigi malları vitrine
yerlestirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak
üzere oldugundan, spor ayakkabılara ragbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks
sayılmazdı ama, küçük bir dükkan için yeterliydi. Onların en güzelini
öntarafa koyunca, çocuk vitrine dogru biraz daha yaklastı. Fakat bir
koltuk degnegi kullanmaktaydı.

Hem de güçlükle.. Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki pantolonun sol
kısmı, dizinin alt kısmından sonra bostu. Bu yüzden de saga sola
uçusuyordu. Çocugun baktıgı ayakkabılar, sanki onu kendinden
geçirmisti.Bir müddet öyle durdu. Daldıgı hülyadan çıkıp yola
koyuldugunda, adam dükkandan dısarı fırlayıp:

- Küçükk!. diye seslendi. Ayakkabı almayı düsündün mü? Bu senekimodeller
bir harika!.

Çocuk, ona dönerek:

- Gerçekten çok güzeller!. diye tebessüm etti. Ama benim bir bacagım
dogustan eksik.

- Bence önemli degil!. diye, atıldı adam. Bu dünyada her seyiyle tam insan
yok ki!. Kiminin eli eksik, kiminin de bacagı. Kiminin de aklı ya da
vicdanı.

Küçük çocuk, bir sey söylemiyordu. Adam ise konusmayı sürdürdü:



- Keske vicdanımız eksik olacagına,
ayaklarımız eksik olsa idi.

Çocugun kafası iyice karısmıstı. Bu sefer adama dogru yaklasıp:

- Anlayamadım!. dedi. Neden öyle olsun ki?

- Çok basit!. dedi, adam. Eger yoksa, cennete giremeyiz. Ama ayaklar
yoksa, problem degil. Zaten orda tüm eksikler tamamlanacak. Hatta sakat
insanlar, saglamlara oranla, daha fazla mükafat görecekler...

Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar çektigi

acılar, hafiflemis gibiydi. Adam, vitrine isaret ederek:



- Baktıgın ayakkabı, sana yakısır!. dedi.
Denemek ister misin?

Çocuk, basını yanlara sallayıp:

- Üzerinde 30 lira yazıyor, dedi. Almam mümkün degil ki!.

-ındirim sezonunu, senin için biraz öne alırım!. dedi adam. Bu durumda 20
liraya düser. Zaten sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder.



Çocuk biraz düsünüp:

- Ayakkabının diger teki ise yaramaz!. dedi. Onu kim alacak ki?

- Amma yaptın ha!. diye güldü asdam. Onu da, sag ayagı eksik olan bir
çocuga satarım.

Küçük çocugun aklı, bu sözlere yatmıstı. Adam, devam ederek:

- Üstelik de ögrencisin degil mi? diye sordu.

- ıkiye gidiyorum!. diye atıldı çocuk. Üçe geçtim sayılır.

- Tamam iste!. dedi adam. 5 Lira da ögrenci indirimi yapsak, geri kalır 5
lira. O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı senindir, sattım
gitti!.

Ayakkabıcı, çocugun saskın bakısları arasında dükkana girdi. ıçerdeki
raflar, onun begendigi modelin aynısıyla doluydu. Ama adam, vitrinde olanı
çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra, çocugu oturtup yeni
ayakkabısını giydirdi. Ve çıkarttıgı eskiyi göstererek



- Benim satıs islemim bitti!. dedi. Sen de
bana, bunu satsan memnun olurum.

- saka mı yapıyorsunuz? diye kekeledi çocuk. Onun tabanı delinmek üzere.
Eski bir ayakkabı, para eder mi?

- Sen çok câhil kalmıssın be arkadas.. dedi, adam. Antika esyalardan
haberin yok her halde. Bir antika ne kadar eski ise, o kadar para tutar.
Bu yüzden ayakkabın, bence en az 30- 40 lira eder. Küçük çocuk, art arda
yasadıgı sokları, üzerinden atabilmis degildi. Mutlaka bir rüyada
olmalıydı. Hem de hayatındaki en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen
avuçlarına sıkıstırdıgı kagıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 liralık
banknotu geri vererek:



- Bana göre 20 lira yeterli.. dedi. ındirim
mevsimini baslattınız ya!..

Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada yanagına bir öpücük
kondurdu.


Her nedense içi içine sıgmıyordu. Eger bütün
mallarını bir günde satsa, böyle bir mutlulugu bulamazdı. Çocuk, yavasça
yerinden dogruldu. Sanki koltuk degnegine ihtiyaç duymuyordu. Sımsıcak bir
tebessümle tesekkür edip:

- Babam haklıymıs!. dedi. 'Sakat oldugum için, üzülmeme hiç gerek yok!'
demisti.

* Her Rüzgar Savuracak Bir Toz bulur,

* Her Hayat Yasanacak Bir Can Bulur,

* Her Umut Gerçeklesecek Bir Düs Bulur

* Bulunmayacak Tek sey Senin Benzerindir

sağol kardes eline sağlık