Ayrılık Üstüne
 

Ayrılık üstüne…

Tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak…
Evinin seni içie sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin…
Sokağa fırlayacaksın…Sokaklar dar gelecek…
Tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi…
Ne denizin mavisi açacak içini,ne pırıl pırıl gökyüzü…
Kendini taşıyamayacak kadar çok bükülecek,bir yandanda kaybolacak kadar küçüleceksin…
Birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan…
“Önemli olan sağlık.”
“Yaşamak güzel.”
“Boşver,her şey unutulur.”
Sen hiç birini duymayacaksın…
Gözyaşlarından etrafı göremez hale geleceksin.
O’ndan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek,az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksin…
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin
“Ölüme çare bulundu” yada “Yarın kıyamet kopacakmış” deseler başını
Kaldırıp “Ne dedin?” diye sormayacaksın…
Yalnız kalmak isteyeceksin…
Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak…İkiside yetmeyecek.
Geçmişi düşüneceksin…Neredeyse dakika dakika,ama kötüleri atlayarak!
Onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin,gittiğiniz yerlere gitmek…
Bu size hiç iyi gelmeyecek…Ama bile bile yapacaksın.
Biri size içinizdeki acıyı sölüp atabileceğinizi söylese,kaçacaksınız…
Aslında kurtulmak istediğiniz halde,o acıyı yaşamak için direneceksiniz.
Hayatınızın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin…
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin…
Herkesi ona benzetim,Kimseyi onun yerine koyamayacaksın…
Hiçbir şey oyalamayacak seni,İlaçlara sığınacaksın…
Birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu unutturmayan…
Sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren…
Bütün şarkılar senin için yazılmış gibi gelecek…
Boğazın düğümlenecek,dinyelemeyeceksin…
Uyumak zor,uyanmak kolay olacak,Sabahı iple çekeceksin
Bazen de “Hiç güneş doğmasa” diyeceksin.
Ne ******* rahatlatacak seni ne gündüzler…
Ölmeyi isteyip,ölemeyeceksin…
Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin,Nafile…
Düşünmesi bile tahammül edilmez gelecek…
Rüyalar göreceksin,gerçek olmasını istediğim…
Her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin…
Telefonun çalmasını bekleyeceksin…
Aramayacağını bile bile…
Her çaldığında yüreğin ağzına gelecek…
Ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla…
Yüreğin burkulacak…
Canınız yanacak…
Bir daha sevmemeye yemin edeceksin.
Hayata dair hiçbirşey yapmak gelmeyecek içinden…
Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın…
Defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefret edeceksin…
Yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin…
Onunla bir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek…
Ama bir umut…Onunla bir gün bir yerlerde karşılaşma umudu…
Bu umut senii gitmekten alı koyacak…Gelgitler içinde yaşayacaksın…Buna yaşamak denirse…