Mola
 

Silahlarımızı bırakıp molalarda
şiir okuduk birbirimize
Biraz sonra öldürüleceğimizi, öleceğimizi bile bile
yaşam dolu gözlerimize baktık insanca

Kılıcımdan damlayan kanı gördüm, bir gencin omuzunda
Kırmızı karanfiller sundu bana...

Yarım kalan şiirlerimi hatırladım,
Yarım kalan gülüşlerimi…dudağımın ucunda

Komutanlar “SAVAŞIN” diye bağırıyordu,
biz sarılmak isterken
Kan istiyorlardı kan, kızıla boyanmalıydı tan.
Aşk değil, kahramanlık şiirleri yazılmalıydı yeni günde

Siperlerimize çekildik
Sonra “gelmesin” dediğimiz, “ATEŞ” emri geldi.
Ve.. yer gök kızıla boyandı
Kimimiz güldü, kimimiz ağladı
Bu gördüğümüz son düştü
Siperden sipere karanfiller uçuştu