Mucize
 

Baktın son kez hayata,
Nefretle hatta.
Ve..
Ve bıraktım kendimi.
Durmaksızın akan nehrin sularına
Açtı kollarını nehir.
Ana gibi anam gibi sen gibi.
“gel” dedi
“belki aradığın buradadır,
bırak akıntıma kendini.
Ne kadar nefretle doluysan,
Temizlerim içinde ki kini”
Zamansız bir hayatta,
Zamansızca dolaştım.
Belki asırlarca
Bir oltanın uçuna vuruldum,
Aldı götürdü beni nehir hayattan.
“tuttum” dedi sarı saçlı kız.
Arkasından da aşığı
Bırakı verdi geldiğim yere.
Av olarak bile işe yaramıyorum dünyada.
Bıraktım tekrar kendimi akıntıya.
Ve bir ayrımda
Bir yer edindim kendime.
Açlığımı dindirecek, sıcaklığını hissettirecek
Bir koy bana işte bu koy
Senin koynun,
Senin hayatın,
Senin saflığın
Senin tazeliğin…
İş de MUCİZE bu olmalı…
Ve hep böyle kalsın!