Ölüm Gazeli
 

bir sis bir giysi gibi seni bürüdü ölüm
üstüne bir çığ gibi birden yürüdü ölüm

kendi gölgen gibiydi sense ondan hep kaçtın
bir gün kaçış yönünden ansızın çıktı ölüm

kıskıvrak yakaladı ve aldı kucağına
hem götürdü ruhunu hem ağıt yaktı ölüm

sürdü bir tarla gibi bedenini yirmi yıl
bir dikene dönüşen tohumu ekti ölüm

sinir sistemi gibi bedenini kuşatan
o dikenli ağacı ağzından çekti ölüm

ardında seni anan ağlayan olsun diye seni aldı götürdü bizi bıraktı ölüm