Özlem
 

Akşam rüzgarının olmadığı yerdeyim
Sabah rüzgarının da olmadığını bilmezsin buralarda.
Burada yoktur sevgi ne de sevgili.
Yurt hasreti mi desem
Ana baba mı kardeş mi?
Yoksa yar mi?
Özlenen nedir bilmezsin ama
Koyu bir özlem sarar yüreğini
Dinlerken sazın tellerinden çıkan o yalnızlık sesini
Alır götürür parça parça
Liğme liğme eder yüreğini.
Bilmezsin hasretliğini gurbet elin
Hem de böylesine,
Böylesine sağır dilsizken.
Haykırsan anlamazlar ne dersin...

Uçan kuşları göremezsin
Ne de lokanta önlerinde bekleşen kedileri.
Bilmezsin soğuğun bu denli üşüttüğünü yüreğini
Ve bilmezsin muhtemel şu an da yine,
Seni ve oraları düşündüğümü.