Pusulasız
 

Fırtınalar sonrası, en açık denizlerde,
Yelkenime üfledin rüzgârını.
Savunmasız acizken, pusulasız
Adanın sularına sürükledin.
Söylemedin ki o sığ sular,
okyanuslardan daha derin.
Taş duvarlar örmüşsün sahillere…
Ne dışarı çıkan var; ne içeri giren
Kalenin surlarında bazen gülerken
görüyorum seni, bazen ağlarken
Bazen seninle birlikte ben de ağlıyorum.
Ne karaya çıkmaya cesaretim
var ne de yeniden açılmaya gücüm…
Öyle konuştuğuma bakma!
Sandığın kadar umursamaz değilim,
Unutmuş da değil…