Sen ve Ben
 

Sen ve ben,
İşte yeniden köhne bir evin gölgesinde
karşılaşıyoruz.

Dünya ne kadar küçük değil mi?
demeyeceğim,
Çünkü küçük bir şehirde yaşıyoruz.

Köklerimiz toprağa saplanmış,
Sadece karşılıklı bakışıyoruz.
Mıknatısın aynı kutupları gibiyiz,
Yaklaştıkça itiyoruz birbirimizi.

Son kavgamızdan sonra nedense
yaklaşamıyorum yanına,
İkimizde aynıyız hala,
Senin doğruların senin için doğru,
Benimkiler ise benim için.

Zaten en doğrusu da buydu,
İsabet olmuş ayrılığımız,
Böylece bir ömür yapamazdık ya.

Git artık,
Kaderin sayıp kapıldığın yollara
düş yine,
Üzülme bana hiç bir şey borçlu değilsin

Farzet ki rüyaydı yaşanan her şey
ve bir sabah ansızın uyarıldık,
Seninle dolu yarınlarımı da al yanına,
nasılsa bir adımda silinir her şey.

Sadece hakkını helal et,
eğer ki bilmeden kırdıysam seni,
Kin tutmaya değmez,
Zaten üç günlük değil mi ki şu dünya.

Benden yana da için rahat olsun,
Hakkım helaldir sana...