Sevda Rapsodi
 

saklama gözlerinde biriken rüyaları
ruhun esir olmasın esrarlı bir uykuya
ardında bir çöl kalır, farkına varamazsın
sen zarif bakışlarla dalıp giderken suya

ilmeği palazlanmış bir cellat gibi gece
ikimizi de boğar hayal denen nehirde
sen oturup gözyaşı döksen de bulutlara
ben şiirler yazarım çok uzak bir şehirde

direnir sabır taşım, uzadıkça karanlık
şafağa şavkı düşmüş garip bir umut besler
eriyen her damlada zaman kendini bulur
ve güneşi müjdeler kulağımdaki sesler

sabahına kavuşmuş karanfil gibi sen de
utanma, ufka çevir ay parçası yüzünü
aydınlık bir gün daha görebilmeyi dile
unutarak acıyı, hasreti ve hüzünü...