Umutlar Ay Işığında
 

Yaşamak
Akşam yangınlarına kapılarak
Şarkılarla ulu orta,
Belki de her gece
Mehtaba çıkarak
Ele güne
Tebessümler yağdırmak...

Ve yaşamak elbette
Gölgelere sığınarak
Adımlamak
Arnavut kaldırımlarını.

Her adım
Günbatımına
Daha da yakın.
Gölgeler uzasa da
Öne arkaya,
Ne büyür
Ne de küçülür insan.
Kayıp giden
Yalnızca zaman
Avuçlarımızdan.

Yaşam
Umutlarda boy veriyor durmadan.
Umutlarsa Ay ışığında;
Denize vurdukça
Ayın sıcak nefesi
Gölgesi Islansa da
Direnir yaşama
Buruşmaz dalgalarla...