Şehir
 

Şehirlere
Marşlarla dolu türküler söylediler
Geriye kalan kandı
Çocuk seviyordu kızı
Ve kaybolmuş bir cephede
Ağlıyordu
Şehre ilkbaharda
Kan dolu sözçükler damlıyordu

Şehir uzaktı kendinden
Bahçelerde çiçekleri kan
Çephelerde askerleri barut kokuyordu
Çocuk kızın resmini okşuyordu
Ve kaybolmuş bir cephede
Ağlıyordu

Şehrin sokakaları kinle süslenmişti
Kuşları göçüp gitmişti çoktan
Şehir yalnızlığını yaşıyordu
Ve şehir
İlk defa korkuyordu yaşamdan

Ben,ben değildim
Onun onunla alakası yoktu
Herkes vahşi
Herkes korkak
Ve herkes ağlıyordu içinden
Her patlama olduğunda
Gözlerde saklı o damla
Parıl parıl parlıyordu

Patlamalar arasında şehrin
Sessiz ve sakindi çocuğun bedeni
Ellerinde o çansız resim
O resmi tutan cansız elleri
Her patlamada gözleri
Cephedaki her yürek gibi
Parıl parıl parlıyordu
Tek farkıydı kardeşlerinden
Cansız ve soluksuz bakışı
01/06/2001