A Çocuk
a çocuk
yağmur yağdı diye çölde
çimler yeşerip
çiğdemler, menekşeler açmaz
bir yanı çocuklar gibi gülümserken
bir yanına cehennem düşen bir yürekte
yeni sevdalar başaklanmaz

öyle gülme
yel eksen fırtına biçersin
öyle bakma yüzüme
hangi düşün kıyısına varsan
uçuruma düşersin

sen hiç anandan emdiğin sütte boğuldun mu
hadi bir kadeh de sana içeyim bu gece
ama ötesi yok işte, bilmez misin a çocuk
yani öyle ki
şimdi bu gök devrilse bile üstüme
ezilecek canım yok altında

içini boydan boya kurt kemirmiş
bir ağaç gibi duruyorsam karşında
böyle yolsuz yordamsız ve yorgun
gül toplar gibi toplayıp saklayamadığım
sevinçlerin dilimdeki kekre tadındandır
içimdeki dünyanın iç çekişi

yani şimdi sevmek de, sevilmek de nafile a çocuk...
Meral Vurgun

Acılara Yaslanmak
beri gel ey canıma candaş olanım
gel otur şöyle yanıma
omuz ver, yasla sırtını acılarıma
ha desek tufanlar koparır yürek
sözümüz var söylenmemiş
kelimeler biriktirdik
suskular okyanustur şimdi

göbek bağımızı taşla kesip
kınnap ile bağlamışlar
aynı damardan akar kanımız
yargısı tanığımızdır, tarih bilir
yaramızda saplı duran bu kurşunlar
aynı ellerin kirindendir
aşikârdır cümle aleme
kavga ile yoğrulduk
direnen ellerde eğirildik
sevda ile örüldük ilmik ilmik
minnetimiz dostadır
bizde saklı kalsın yaşadıklarımız...

sofra kurdum sana
bölüş benimle son zeytin tanesini
bir de çay demledim üstüne
yudum yudum sevgi çek yüreğine
sonra yak sigaranı
ateşinde tutuşsun dilimiz
öpüşsün duman duman
hasret yarası çığlıklarımız
olancası bir avuç sevda
boğum boğum bir nefeslik sesimiz

bilirsin
unutmayız sözün acısını
kaç hançer vuruldu sırtımıza
kaç talan, kaç işgal yıkıntıları
kaç yerden bölündü uykularımız
kanatmadık hain ellere
yine de biz sardık dostun yürek yarasını

derler ki
aşk ortak türküsüdür insanlığın
her dilde aynıdır ırası
oysa
patlamaya hazır mavzerdir anadilde
ille özgürlüğün türküsü
ille özgürlüğün türküsü...
Meral Vurgun

Adı Türkü
bir gece vaktidir gelişin
ve yorgundur anlar
ürkek düşer bakışlarım yüzüne
sana bir kahve pişirmek isterim
birbirine dolanır ellerim
telaşıma bakıp gülersin
kızarır yüzüm
korkarım bakmaya
oysa sütlü kahvemdir gözlerin
yudum yudum içesim gelir

bir yürek atımı haykırıştır gece
sigara dumanına karışır suskularımız
içimden türküler geçer
ağıtlar, bozlaklar
acı bir sis düşer dağlarına yüreğin
hazan olur
hüzün olur
açsam derim göz pınarlarımı
seller boşalsa ellerine

adın türküdür senin
dağ olur da ayrılık
yıkılır üstüme üstüme
parmak uçlarıma dokunursun usulca
alevlenir içimin külleri
tutuşup yanar bozkır misali

zifir kararır gökyüzü
okuyabilir misin öykünü gözlerimden?
dilim lal
dilim sus-pus
son dakikayı da vurduğunda saatler
vakit gitme vaktidir
hadi yasağım benim
bırak üşüsün ellerim
yol senin
karış turnalara
ben seni yine beklerim...
Meral Vurgun

Aforoz
-esip geçti mi başından o deli rüzgar
o her sızıya kan damlatan hançeri aşkın
tırpan misali biçip geçti mi sol göğsün ateşini-

gitme
dayanamam
sarhoşum bu gece
öpsem gülüşün yanar şuramda
dudakların daha çok yıllanmış sanki
kırgın elimdeki kadehin kan rengi

işte çarpıp bütün kapıları seninle
çıktık kutsal sayfalardan
aforozuz şimdi
aşk bir yanımızda, hasret bir yanımızda

kitaplar yazmamış yazgısını
unutulmuş sayfalarda dili tutuşur aşkın
yaprak yaprak kilit vurulmuş
açamadım yürek kapılarını

senden önce ******* işgaldi
iki adım cehennem şurası
aşıp gidecektim bir solukta sıratı
arasatta durup baktığım kapılarda
unuttuğun yüzüm kalmayacaktı
belki de bu kadar çoğalmasaydın bende
ve bu kadar erken gitmeseydin eğer

bakışın sevgili
ay yangını şimdi
aynalara yüzün düşer
silüetim buhardır
küf tutmuş bütün duvarlar
usul usul kan damlar

gelemem
bekleme beni
an be an hicran sensizlik
yürekli sanırdım ben de beni
hınca hınç sevda
dipsiz uçurumdu sevmeler
işte düştü yürek
bak üşüyorum
her mevsim kış şimdi

şiir diyorsun sevgili
söyleme, yazma
peki kim susturabilir çığlığını *******in
sen mi, yoksa ben mi?
geç bir kalem...!
Meral Vurgun

Ağlardım
ayışığını pencereme koy gitmeden
ve beni büsbütün yalnız bırak yıldızlarla
yapayalnız bırak -kan içinde-
rengi kadehime düşsün sabahların
gün ışırken savur göğe
bir avuç buğday gibi savur
tül kanatlılara karışıp uçuşsun rüyalarım

her şeyin sustuğu saatlerde
bırak beni yapayalnız
dönüp yüzünü giderken
bir şiir sıkıştır avucuma
düşün ki artık hiç ağlamıyorum
ve kızmıyorum da hoyratlığına
say ki hiç bir şey paylaşmadık
acıya ve sevince dair
anılar bile kalmamış olsun ayak izlerinde
yani ne varsa seni anımsatacak
karanfil gibi yol, götür

topla topunu tüfeğini
bir işgal ordusu gibi
çık git bu talan, bu viran şehirden
sonsuza değin uyusun içimdeki Tanrı

doğmamış yıldızlar gibi
yepyeni türküler yak geçtiğin kentlere
ve büyüklük sende kalsın
hiç bir şeyi eksik bırakma sakın
sana dair ne var yoksa
süpür git son kırıntılarını da

bilirsin
öğrendim küllerden harç yapmayı
devirip eskilerini bir bir
yeni dağlar da kurarım elbet
ve doruklarına bulutlar
göklerine kuşlar da çizerim...

-kim bilir
belki de ağlardım şimdi
bana bu kadar yasaklamasaydın
eğer kendini-
Meral Vurgun

Akdeniz
fütursuz güzelliğiyle göz kamaştıran
baştan çıkaran cilvesiyle
onbir yıldır mavisini tutamadığım
önümde sere serpe yatan Akdeniz!

şimdi soyunup koynuna gireceğim
Alp dağlarına inat
çıldırasıya dalgalarınla sevişeceğim
isterik ve pervasız...

kum olayım...
tane tane savur beni öte kıyıya
al götür bizim yakaya...




Temmuz 2000 İspanya Costa Brava
Meral Vurgun

Aklın Terazisini Kır da Gel
aklın terazisini kır da gel
ok ile hedef öpüşsün bu gece
ateşi tutsun ellerim teninde
tomur tomur ter dök avuçlarıma
damarlarımda kan tutuşsun
çimlenip yeşersin kıraçlarım

öyle bir gel ki bana
yağmur ile toprak olalım seninle
çiy çiy su ver
çöl bağrımda çiğdemler açsın
göğsüm üstü toz pembe güllensin

çılgın taylar gibi dolu dizgin gel
aşmadık sınır bırakma ücralarımda
parçalamadık yasa
çiğnenmedik yasak kalmasın us’umda

bir git, beş gel
kanadım ipek telden
beş git, on gel
bana uçmayı öğret tez elden
aklın terazisi bozulsun bu gece
düşdükçe tohum tomurcuk taneler
kekik kokuları düşsün
hüznü unut
en derinlerine bak gözlerimin
düş yaylamız mavi bulut bu gece...
Meral Vurgun

Alev Çiçeği
iki alev çiçeği
iki yangın mavisi iki gözün
yakamoz alacalı bir gecede
ay asmış üstümüze gövdesini
çırılçıplak bir hüzünle gülümser

yıldızlar kayar gözlerimden
us’umdan bir anı düşer
düşer yitirilmiş şafaklara
ve kaybolup gidersin
bomboş kalır ufkumda
kararır sayfaları tarihin
sen yine yoksundur
ne gecemde, ne de günümde
ve isyanım dize getirir Nemrut’u bile

yan yana uzansak seninle
iki can, iki ten, iki yediveren
tene düşen çiy tomurcukları
avuçlarında terleyen toprak
öptüğüm bu deniz
ve yosun kokulu rıhtımlar
uykusuz bir martı gibi
düştüğüm gecede yokluğun
ve saramadığım kollarında bu ölüm
kıraç tepeler gibi çiçeklerini
kendi elleriyle koparmak kimin harcıdır
kim duyar böyle yanarken bizi

ey Munzur yürekli çılgın tay
bir deli poyrazım
esip geldim kuzey ellerinden
bana seni sevmek düşmüş
susmadan son çığlıkları da bu aşkın
aç dudaklarını
usul usul öp yüreğimden...
Meral Vurgun

Andır Yaşamak
aydın yüzüm
toy düşüm
ben miydim
dağlarında esen düşyeli
yoksa sen miydin tufanlarla gelen
görmedim nicedir
gökyüzü gökçe duman
asi başım deli

beni tellerinden sor yüreğinin
dağlarından geçtim
buse bıraktım alnın akına
dedim ki,
“sevilmek güzelse eğer
erdemdir sevmek
yanıbaşımda kök salmış
aşk büyümüş
zormuş uzaktan sevmeler
diyemedim ben ona
sevdiğimi sen söyle”

ah bir bilsen
nasıl beter etti bu eller beni
diyemem kimselere
neremde saklasam
sığdıramam ki dizelere seni

bilirim
asidir o dağların sevdaları
doruklarda bulut
denizlerde dalga misali
ay yüzünde yüreğim kaldı
uzanıp tutmak ister deli gönül
baktığım hüzün aynaları
suçlar mı bilmem beni

andır...
döküldümse gözbebeklerine
andır işte yaşamak
tutuştur bir ucundan yak ateşi
belki kanayacak ığıl ığıl yeni baştan
gözlerimden süzülecek gökyüzü
ellerin ıslanacak
bir kaç damladır yılların dili
susacaksın belki de uzun uzun
aşkla ödenir çünkü yaşanmamışların bedeli...
Meral Vurgun

Ant Olsun
gitme!
yarım kalıyor türküler
uyku tutmuyor gözlerim
baykuş seslerine boğuluyor bu dağlar
ellerin sınırlar aşırı uzak
ölüm düşüyor us’uma
******* kar ayaz
mevsim karakış
sinemde bir yangın
camların arkası sessiz bir çığlık
kan revan içinde sensizlik
son ışıkları da söndü şehrin

gitme!
kahretsin!
hangi duvara baksam yokluğun asılı
kaç kez savaş alanı
talan edildim
kaç kez sürgün

gitme!
canımdan düşen canlara kan olamadım
sen kal
can ver kardelen olayım
tuz biber ol yaram üstüne
varsın ölüm kalleş olsun
sensiz düşürme beni toprağa

gitme!
sağanak döküyor gökler
ağlamak
ha senin için
ha senin yerine
ülkem ol
yurtsuz koyma beni
ant olsun! ...
ölümüne sevdim ben seni...
Meral Vurgun