[Stinq]

BENİM KORKUM ÖLÜM DEGİL

Gecen gün senin yanında aklima ölümüm geldi
Sensizlik bir mızrak gibi saplandi kalbime
O son ani hatirladim, o seni koyup gidisimi
Ilk defa bu kadar üzüldüm dünyaya gelisimi
Ölüm! kacinilmaz sonuc o soguk kelime
Bir gun ucuz bir fahise gibi koynuma girecek
Yuzumde gezinecek pis ve igrenc elleri
Korkudan buyumus gozlerimde hayaller can verecek
Biliyorum üzüleceksin, ama bir gercek
Bir yerde sevismek gibi, bir yerde yasamak kadar
Ne hazin sicakligimizin bizi terketmesi
Ve yüzüme birbiri ardinca kapanan kapilar
Ergec uzanir bir el son kampanayi calar
Anlariz kacinilmaz anın geldigini
Sehre bir bomba düsmüs gibi aynalar, camlar kirilir
Insan arar da bir turlu bulamaz güzelligini.
Kimse benim kadar bilemez ölümün rezilligini
Seni koyup gitmenin hüznünü ben anlarim
Cünkü ben sende bildim kendimi, sende sevdim
Senin yaninda seninle değerlendi zamanlarim
Ne aci gun kadehlerin bos kalmasi, sarkilarin yarim
Mevsimlerin birbiri ardinca bir anda bitivermesi
Ansizin toprakla dolmasi gözlerimin
Kanıma o cirkin böceklerin girmesi
Kim bilir ölüm belki de bir cilenin sona ermesi
Belki güzeldir, su sefil dünyaya bos gözle bakmak
Ne care ki sen varsın, o dünyada sen varsin
Benim korkum ölüm degil, seni yalniz bırakmak


Ümit Yaşar Oguzcan