[sentaur]

dün gece
bir kadın düştü yakamdan
üçüncü kadehimin içine.

yaralı,üzgün
ve
sarhoştu iyice

umut
can çekişirken göz bebeklerin de
inançsız bir yakarışla
bakıyordu yüzüme

çıkarıp aldım boğulmasın diye
birlikte
yürüdük sahilde

baştan kaybedilmiş bir savaşın
yenik kahramanıydı.
akıntıya kürek çekmekten yorgun
aç, susuz, yaralıydı
çözümsüz dü teninde ki bilmece

kendini
yakamdan aşağı
neden attığını
anladım dinleyince.

ayaklarımız suda / kıyıya paralel
yürürken enine
ağladım onun için./ ağladım kaderine.

göz yaşlarımda ki tuz
kör gecenin
buz gibi ayazınla birleşince
kristal bir hançer halinde
düştü elime.

sadece
acıları son bulsun diye
yüzlerce kere
elimde ki hançeri
sapladım bedenine.
yıkıldı yere

o artık yaşamıyor

bende
o kadınlardan
bir sürü var diyeceğim ama
bende de kalmadı
nesilleri tükendi iyice

bundan böyle
ölümcül sevdaları asmadan yüreğine
yaşayıp giden
esmer, sarı, kumral
onlarca peruğun içinde
olabildiğince sahte
ruhsuz ve duygusuz
bir kaç yankie ile
kalan zamanda
idare edip gideceğiz işte.

zaten
hayat dediğin ne ki? ..
boş bir sahne


Mine Özdemirtaş