21. Bolum
Deniz Fenerinde
Elif ve Yilmaz
Elif: Yılmaz...ben evden ayrıldım...bi kaç gündür Semada kalıyorum... Buraları nekadar özlemişim... Heralde ömür boyu yaptığım hatanın pişmanlığıyla yaşıcam…söylicem hiçbişey yaptıklarımı affettiremez…ama şunu bilmeni isterim...çok pişmanım !!! ...(ağlıyor)... Okadar pişmanımki öl desen ölürüm ! Ne kaybettiğimi biliyorum, yerine hiçbişey koyamayacağımıda...
(Yılmazda ağlamaya başlıyor, Elif devam ediyor…)
Herşey çok hızlı gelişti, gözümü açınca bambaşka bi yerde buldum kendimi… O gece seni tekrar karşımda görünce, gözlerine bakınca…herşeyi, herkesi unuttum…sadece sen ve ben…o eve kadar gelmen büyük çılgınlıktı…ama bende senin için bunu yapardım, artık biliyorum… Birbirimizden kopamadık, bunca olaya rağmen…
Bizimki çok garip birşey, açıklanamaz…bana nekadar kızgın olduğunu biliyorum…bu kızgınlık sana neler yaptırdı… Eski günlere geri dönmek için neler vermezdim… Eski günlere dönemezmiyiz…???
(ve Yılmazın elini tutuyor, Yılmaz elini Elifin elinden çekiyor…)
Yılmaz: Buraya gelmek için nasılda sabırsızlanırdım… Akşam olsunda fenere geliyim diye… Farkında değildim ama hayatımın en mutlu günleriymiş… En büyük acıları, en büyük mutlulukları bu fenerde yaşadım…mektuplar yazdım, kavgalar ettim, küfürler ettim, ağladım, düşündüm, delicesine sevdim…sanki kimse böyle…sanki kimse böyle delicesine sevemez !
(Deniz Fenerinin tam yanına gidiyor, denize sıfır bi yerine ve devam ediyor…)
Sevdiğim bi deniz kızıydı…öylesine ele avuca sığmaz…öylesine saf…kızdığı zaman gözlerinden ateş fışkırır, sevdiğinde dünyayı unutturur… Birbirimizden başkasını gözümüz görmezdi… Bi gün, bi gün dalgaların arasında kaybolup gitti…başka denizlere doğru…
Onu günlerce burda oturup bekledim, belki geri gelir diye…ama gelmedi… Bana onu geri getirebilirmisin…??? O heycanlı sevgi dolu, o güzelim kızı…??? Sen kendini o kızmı sanıyosun…??? O buraya kocasının parasıyla alınmış arabayla diğil, otobüsle gelirdi…! Üzerinde kendisine çok yakışan sade giysileri olurdu…! Onurluydu…! Parayla satın alınamazdı…! Ve sevdiğine asla ihanet etmezdi…!!! O saray yavrusu bi evde değil, denizde yaşıyor artık…!
Bazen dalgaların arasında onu görür gibi oluyorum… Bana onu geri getirebilirsen sana hayatımı veririm… Bana onu geri getirebilirmisin Elif Tekiner…???
(Elif mahvolmuş bi durumda…sadece ağlıyor…)
Elif: Yılmaz… Geçen gece Semanın evine neden geldin?
Yılmaz: Semanın evinemi ?
Elif: Evet, eski günlerdeki gibi…penceremin karşısında duruyordun…sana koştum ama gitmiştin…
Yılmaz: Hayal görmüşsün Elif ! Böyle bişey hiç olmadı !
(Elif çok yıkılıyor, Yılmaz hışımlı bi şekilde yanından ayrılıyor…denizi seyrederek uzaklaşıyor…veee denizin derinliklerinden İntizarın(1) o muhteşem sesiyle o müthiş şarkı geliyor…herkes ağlıyor…deniz ağlıyor…yıldızlar ağlıyor…fener ağlıyor…Yılmaz ağlıyor…ve Elif sadece ağlıyor…)
|