[hakanallica]

Ebedi bir küslükle arkamızı döndük doğu'ya. Ve şimdi, üslerimiz, askerlerimiz,
bizim çocuklarımız, bizim işbirliğimizle Amerika'yla başbaşa
bu toprak parçalarını nükleer temizlikten geçirmek için, doğulu halkların
karşısına dikildik. Batı kültürünü ruhen benimsemiş olabiliriz.
Ruhen, islamcılık, kıyafetleri, siyasetleri, diktatörlerinden iğreniyor
olabiliriz. Ama buralara, kahpelikle, pezevenkce, nükleer bomba
taşıyıcılığından başka yapacak, söyleyecek insanlık görevimiz yok muydu? Sen ne
yapıyorsun Türkiye! Doğup büyüdüğümüz aynı
şairler, aynı geçmiş, aynı hikayelerin topraklarına elin gavuruyla bir olmuş
bombalamaya koşuyorsun! CNN'deki Afganlı, Pakistanlı
üslüman görüntülerinden çok mu tiksindin! İnfilak edecek olan Yunus Emre'dir,
Muhammed İkbal'dir. Mustafa Kemaldir, Cinnah'tır! Sen
ne yapıyorsun Türkiye! Ne çabuk unuttun, 1914 yılında batı basınında bizim de
aynı resimlerimiz aynı vahşi çirkinlikte yayınlanıyordu.
Bu düşmanların aynıları, aynı sebeplerle 1914'de bizim topraklarımıza aynı
silahlarla girdiler! Irak topraklarında, Yemen'de bugün çıkan
petrol kadar kan döktük biz! Kağnılarla savaştık deyip ağlıyoruz, mermi taşıyan
kadın resimlerini hala paralarımıza basıyoruz. Ballı
meyvelerini kim yedi bu kanlı coğrafyanın. Görmüyor musun, kaç yıldır İran, Irak
sınırından ülkemize gizlice girmek isteyen mültecileri
tarayarak öldürüyoruz, basın suskun, kimsecikler duymuyor. Ağrı, Van illerimizde
mülteci sayısı on binleri buluyor. Her savaş yüz bin,
milyon mülteci demek, sınır karakolunda hepsini yine makineli tüfekle tarayacak
mısın? Sen ne yapıyorsun Türkiye! Hangi uygarlığa
koşarsan, hangi uluslararası pakta koşarsan koş, bu kardeş ölülerinin sesleri
ardından gelmeyecek mi? Alnımıza derin bir kahpelik yarası
açıyorsun Türkiye! Ebedi bir azap içine sürüklüyorsun çocuklarını. Kendi
ülkemizin köylerine gönderecek doktor bulamıyoruz, oralara
nasıl gönderelim, diye küstah bir yalanla kendini kandırıyorsan, Kurtuluş
Savaşı'nı bir daha düşün. Bir zafer değildi, I.Dünya Savaşı'yla
birlikte bir imha hareketiydi, bir imhadan geçirildik. Şimdi aynı topraklarda
1914 yılında trenlerimizle süvarilerimizle, genç doktorlarımızla
cepheden cepheye koşuyorduk. Bu savaşlar yok etti bizi, tarihten silindik.
Dağlarımızda bir topal eşşek, Ankara'mızda bir sağır İsmet
kaldı. Hukukumuzu, siyasetimizi, ekonomimizi kuracak işletecek aydın kadroları
cephelerde bir mezar küreğiyle orda bıraktık. I.Dünya
savaşı ve kurtuluş savaşının yıkımıyla yüzyıldır toparlanamıyoruz, yüzyıldır
başımızı kaşıyamıyoruz. Dünya tarihinin en cani
soyguncuları, bankacıları, gazetecileri nereden türedi sanıyorsun. Sahipsiz bu
ülkeyi yağmalamaktan zevk alan bu bankacıları hangi
şartlar, kimler doğurttu. Çıtları çıkmayan, hepsi kör bir uykuya dalmış bu
aydınları kim büyüttü sanıyorsunuz. Sadece Kerkük
topraklarımızda kalsaydı, Diyarbakır değil doğu'nun Avrupa'nın en parlak şehri
olmaz mıydı? Kafkasya'da, Süveyş'te, Yemen çöllerinde
bizi imha edenler, şimdi yine kaldıkları yerden saldırıyorlar. Sen ne yapıyorsun
Türkiye? Bizi de 1914'de öldürülebilir halklar, öldürülebilir
insanlar kategorisine sokup hiçbir çığlığımıza batıdan kimse cevap vermedi. Koma
haline girdi kültürümüz. Beynimiz süresiz bir ölüm
yaşadı. Bu yüzden hala nerden başlayacağımızı şaşırdık. Hangi kültürün içinden
geldiğimizi karıştırdık. Türkümüzü, şarkımızı unuttuk,
yasakladık. Bir yüzyıl bu imha hareketinin sonuçlarıyla kendi içimizde
birbirimizi yedik. Kuzey Afrika'yı, Orta-doğu'yu bir midyenin içini
yer gibi elimizden alıp lüp diye yutuverdiler! Bu olup biten savaş bizim
maceramızdan birşey hatırlatmıyor mu sana! Biz imha edilirken
burada, arkamızdan sadece Pakistan para toplayıp göndermedi mi Mustafa Kemal'e.
Sen ne yapıyorsun Türkiye! Amerikan bombaları
Pakistan'a düşerse şimdi, öldürülmenin korkunç acısı değil, hiçbir tarihin
yazmadığı bir ihanetin baş suçlusu olacaksın! Sen ne
yapıyorsun Türkiye? Hıristiyanlarla-Müslümanların savaşıysa, senin
hristıyanların yanında ne işin var? İyilerle kötülerin savaşıysa,
senin kötülerin yanında ne işin var? Burada, yüz binlerce evladın bugünlerde
oturmuş, kara kara bunları düşünüyor!


Tarih sahnesine ilk çıktığımız, İpek Yolu'na ilk düştüğümüz günden beri, şimdi
bombaladığımız o şehirlerde, unutma Türkiye, eski bir
sevgilimiz vardı. Kızgın güneş altında, sıskacık bedenleriyle. Duman renkli
sarıklarıyla sadece yiyecekleri kadar dilenen. Vebalı gibi tirtir
titreyerek ilahiler söyleyip aşk, aşk, aşk deyip üç kıtanın dağlarında gezinen
dervişlerimiz, erenlerimiz, abdallarımız vardı, aynı aşkın
çocuklarıydık biz.Dünyanın en güzel kalpli bu dervişlerin çocukları! Bu aşkı kim
bitirdi?