[sisligölge]

Seni düşünüyorum. Düşünmekten kaçtığım her anın acısını çıkarır gibi her anda bir kere düşünülebilen olgulardan farklı olarak he an sonsuz defa düşünüyorum seni; güzel anlamlarımın kapsama alanını. Kulaklarımda bir şarkının beni huzura ve hüzüne bırakan melodisi, aklımda sana ulaşmaya çırpınmış ve varlığını ancak şimdi belirgin olarak kanıtlamaya doymuş düşünceler. Anladığım gibi olduğun düşüncesi aklımı her sarstığında böyle heyecanlı olacağımı sanıyorum, yanılıyor muyum acaba? Sen benim herşeyim gibi görünsende yanılgım olamazsın. Olamazsın işte, ben istemiyorsam sen de yanılgı dahil hiç bir yılgın ifade olamazsın, ki sen kendin istesen bile! Yorulan ya da yorulduğunu zanneden ruhum, şimdi unutkanlıklara banmış bütün gücüyle düşlerime yön veriyor. Tabii bu da benim çok hoşuma gidiyor. Eğer şimdi bencillikse benim bu yaptığım, mani olmadığımı söylesem bana kırılırmıydın acaba daha benden bunca kelimeden başkasını almamışken ve alacaklarının yorumunu yapamayacakken? Seninle konuşmayı, hayattan heyecan duyarak yaptıklarını öğrenebilmeyi o kadar çok istiyorum ki isteklerimi yazıya dökmeye çalışsam yazdıklarımı okumaktan sıkıldığında, benim parçam varsaydığım güzelim saçlarına aklar düşmüş olur. Abartı olup olmadığını tartışmaya hazır olduğum bu anlamları yazarken, bu heyecanı bu kadar net yaşıyorsam bunların abartı olduğunu kimsenin iddia etmesine izin vermem! Bunlar benim duygularımın çığlıkları. Ne zaman annemin aşkından vakit bulsam işte böyle sarılıyorum diğer aşklarıma. Şimdi seninim ve böyle kalmak çok hoşuma gidiyor. Hiç bitme olur mu, hiç..