bulutların altında buğu tutmuş gözlerin
soğuk mu sıcak mı bilmediğim ellerin
türkülerde aradığım kelimelerin
ve sessiz,hırçın gidişlerin...
tükenecek diye bekledikçe hakaretlerin
çığlıkların kulağımda her gün
uzaktan daha acı ve kendin
anlamıyorsun kim olduğunu
-okunmuyor yüzünden kederin...-
her kum tanesi gözüme kaçan
veya aşağı akan - ve akıtan-
gözyaşlarımın haberi var,yakan
kalbimi satır satır parçalayan
her kimsen ki kimse bilmez,
her neysen ki ben bilmem,
ne çok sevdim ki sen bilmeyeceksin!
bir gün kalbim hesap sorduğunda bana
cevap vermek geçmeyecek aklımdan
hala hayalinde su arayan
çöllerde ölen,göğü karaya boyayan
mavim nerdesin ışığımı yakan?
Gittin,bir daha gelmeyeceksin!