[RuYa_GuZeLi]

“Senden uzaklaşmaya çalıştıkça daha bir yaklaşıyorum sana..”

Her an seni düşünür oldum bu aralar.. Bazen anlamsız bir gülümseme oluyor dudaklarımda.. Seni özlediğim an kapatır oldum gözlerimi seni görebilmek için.. Tuhaf, beni sevmediğini bile bile seviyorum seni.. Beni hayatında istemediğini bile bile seviyorum seni.. Anlıyor insan bir şeylerin bittiğini.. Anlıyor da kabul edemiyor işte.. Bilmediğim tek şey neden hala inat edip savaş verdiğim.. Neyin savaşını verdiğim.. Hani senin hep bir sözün vardır ya.. Gidene kal, kalana git demem.. Yine farklıyız.. Ben sana kal diyorum.. Çünkü gitmeni istemiyorum.. Beni sevmediğini bile bile kal diyorum.. Kendime saygımı yok ederek kal diyorum..

Bazen bana ne kadar değer verdiğini anlamak için, bana öylesine bakan gözlerini görebilmek için sana ihtiyacım olduğunu söyler çağırırdım seni.. Hep yanımda olurdun.. Böyle zamanlarda saçma sapan şeylerden söz eder, boş konuşurdum.. Susarsam gideceğinden korkardım. Evet her an yanımdaydın ama beni sevdiğini hiç söylemedin. Hep söylemek her şey değil dedin.. Bir umutla belki seversin diye düşündüm. Sen hiç bilmedin bunları.. Çoğu geceler Vazgeçmeye çalıştım Senden, gözlerini düşünerek sabahladım..

Ve her sabah doğan güneşle sana yeniden aşık oldum...