[M@D_VIPer]

Yeni Sınıfın başka pek çok ayırıcı vasıfları vardır:

1. Uygun Teknokratlar olarak Yeni Sınıf: Burada Yeni Sınıf, toplum için seçkin tarzlarda kullandığı kurumsal etkilerinin köklendiği yeni bir tarihî elit olarak, görülmektedir; az çok kaçınılmaz ve güvenilirdir: örnek, Galbraith,[x] Bell,[xi] Berle ve Means.[xii]

(Tenkit: Bu, Yeni Sınıfın egoist olarak özel çıkarlarını araması durumunu karmaşıklaştırmaktadır. Hatta, Yeni Sınıfın gücü bugün hemen hemen hiç köklenmemiştir. Bu görüş aynı zamanda Yeni Sınıfın rasyonalitesi hakkındaki sınırlılıkları da göz ardı etmektedir.)

2. Esas Sınıf olarak Yeni Sınıf: Burada Yeni Sınıf, tarihî elitlerin uzun süreli döngülerinde başka bir zaman dilimi olarak, eski sınıfın yaptığı gibi dünyaya çok az yeni şeyler getiren ve toplumun geri kalanını dışlamaya devam eden sosyalist entelijansiya olarak görülmektedir; fakat diğerlerini dışlamak için artık para yerine eğitimi kullanmaktadır: Bakunin,[xiii] Machajski.[xiv]

(Tenkit: Yeni Sınıf bu görüşten daha çok tarihî olarak orijinal ve süreksizdir; kendi özel çıkarlarını korurken, eski sınıfın başına geldiği gibi aynı limitlerle sınırlanmamıştır ve, en azından kolektif ihtiyaçlara katkıda bulunmaktadır.)

3. Eski Sınıfın Müttefiki olarak Yeni Sınıf: Burada Yeni Sınıf , eski paralı sınıfı yükseltecek, onu satın alınabilir bir gruptan kolektif-kökenli elite doğru yüceltecek, ve onunla kaynaşarak, birlikte geçmişten daha iyi yeni nezih bir elit geleneğine doğru ilerletecek "profesyonellerden" oluşmuş uygun bir gurup olarak görülmektedir: Talcott Parsons.[xv]

(Tenkit: Hiçbir gurup özellikle bir ahlakî sınır koruyucusu değildir; eski sınıf çıkarlarını koruma hakkını elde etmiştir, Yeni Sınıf bunu eğitiminde ödemektedir. Günümüze bakıldığında bu görüş, gerektiği takdirde her birinin diğerini dışlamaya hazır olduğu gerçeğini gözden kaçırmaktadır, ve bu guruplardan her birinin rasyonalitesi ve ahlâkı hakkındaki derin sınırları (farklı olduğu takdirde) çok az anladığını, ve aralarındaki önemli gerilimi göstermektedir.)

4. Gücün Yardımcıları olarak Yeni Sınıf: Burada Yeni Sınıf, gücü her zaman olduğu gibi daha çok elinde tutan ve Yeni Sınıfı sadece toplumsal hakimiyetini sürdürmek için kullanan eski (paralı) sınıfa boyun eğmiş olarak görülmektedir: Noam Chomsky[xvi] ve Maurice Zeitlin.[xvii]

(Tenkit: Bu, Yeni Sınıfın zamanımızın en önemli devrimlerinde oynadığı esas liderlik rolleriyle elementlerinin radikalleştiği yirminci yüzyılın devrimci tarihini göz ardı etmektedir. Bu durum Yeni ve eski sınıfları birbirine bağlayan ortak çıkarları, aralarındaki gerilimin sistematik olarak kaybolmasını son derece önemli bir şekilde ifade etmektedir; eski sınıfın bertaraf edilmesinin Yeni Sınıfa açık tarihî bir seçenek olması durumunu ihmal etmektedir. Bu durgun başlangıç Yeni Sınıfın miktar ve etkinlik olarak büyüdüğünü takdir edememiştir. Bu görüş, ayrıca eski sınıfın devamlılığının vurgulanması bakımından Marcuscudur; eski sınıfın etkili olacak düşmanlıklara sahip olmadığını görür, ne Yeni Sınıfa ne de eski muhalif sınıfa, proletaryaya. Böylece Personscu görüşten daha az bir sosyal değişme beklentisi görülerek sona ermektedir (yukarıdaki 3 numaralı kısma bakınız).

5. Evrensel Kusurlu Sınıf olarak Yeni Sınıf: Yeni Sınıf elitist ve bencildir; kıymetli bilgisini kendi çıkarları ve gücünü artırmak için kullanır ve kendi çalışma şartlarını kontrol eder. Bununla birlikte Yeni Sınıf tarihin bize oynamak için verdiği en iyi kağıt olabilir. Yeni Sınıfın gücü büyümektedir. Chomsky'nin öngördüğünden daha güçlü ve bağımsız ancak, şimdiki realitedeki iki varyantı gelecekteki ihtimâlleriyle birlikte bir arada değerlendirebilen Galbraith'in öngördüğünden de daha az güçlüdür. Ahlâken müphem olan bu Yeni Sınıfın gücü nüfuz sahibi olmaya başlamakta, ve en azından, bir tarihî özelliği ipoteği altına almaktadır.

Benim sol Hegelci sosyolojimde, bilginin Yeni Sınıf taşıyıcıları henüz cenin halinde yeni bir "evrensel sınıf" olarak görülmektedir. İşçi sınıfı böyle bir özelliği halen taşımaktadır. İşçi sınıfının bu kısmı yönlendirmeleri canlı tutacaktır. Aynı zamanda, Hegelci sol bir sosyoloji Yeni Sınıfın evrensel bir sınıf olarak kusurlu olduğu görüşünde ısrarlıdır. Daha da ötesi, Yeni Sınıf teke indirgenmiş veya bütünleştirilmiş bir konu değildir; kendi içinde pek çok çelişkileri vardır. (Teknik) entelijansiya ve (hümanisttik) entelektüeller arasındaki çelişkilerle içsel olarak bölünmüş bir sınıftır. Benimkisi Yeni Sınıfın büyüyen gücünü görmezlikten gelen bir kritik değil, fakat, sorumlu avantajını yüklenirken ahlâkî kararsızlığını ve kolektif çıkarları kısmen şekillendirdiğini görmektir.

Terminolojik Bir Not: Yeni Sınıfı bir "sınıf" olarak adlandırmamdan korkanlar ve bunun gerçekten bir sınıf olmadığında ısrar edenler olacaktır. Müsaade ederlerse, bu sorunla ilgili tutumum onlarınkinden daha çok Marksistdir. Önce onlara hatırlatmak isterim ki Marx "sınıfı" oldukça az formel ve anlamlı olarak tanımlamıştı, benzeri şekilde konu hakkında skolastik bir hüküm vermemekte kendimi serbest hissediyorum. İkinci olarak: Marx, üretim araçlarında aynı ilişkilere sahip olanların bir sınıfı oluşturduklarını öne sürmüştü. Benzeri anlamda ben de, üretim anlamında, özellikle kültürel kapital veya insani kapital olarak adlandırdığım, Yeni Sınıfın ilişkilerinde belirli toplulukların olduğunu öneririm. Üçüncü ve sonuncu olarak benim "sınıf" kavramıma itiraz edenlere Komünist Manifestonun kullanımının farklı olmadığını hatırlatırım. Terimi, köleler, serfler, ustalar veya burjuva gibi tarihî olarak değişik guruplaşmalara uygulamaktadır ve açık bir şekilde terimi kapitalist toplumlardaki sınıflarla kısıtlamamaktadır. Eğer ustalar ve plebler (halk) bir "sınıf" olabilirlerse, elbette ki entelektüeller ve entelijansiya da yeni bir "sınıf" kurabilirler.[xviii]

"Tezler" için: Bu terimi bir durumu serd etmek veya temel tartışmaları açmak anlamında standart bir tarzda kullanıyorum. "Tezlerin" anlamı tartışmanın çerçevesinde ve konuşmacının mecburi açıklamaları yönünde değerlendirilmelidir; entelektüel tartışmanın karmaşasında yanlış anlaşılmamalıdır.

Bir tezin "değeri", bazı entelektüel gelenekler için işaret edilen imâlarıyla organize tartışmalara katkılarıdır. Tezlerin amacı, düşüncelere gerekli olan netliği getirmektir. Fakat netlik daima iyi değil zayıf görüşe, ana yapıyı görmek için bulanıklaşan kompleks detaylara bağlıdır. Bunu takiben tezlerin işi tartışmanın mimarisiyle uğraşmaktır.