Yürek
Ateş birgün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına.hırçın hırçın kayalara vuruşuna yüreğindeki duruluğa.Demişki suya: gel sevdalım ol hayatıma anlam veren mucizem ol....su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş yüreğim sana armağan..sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca..kopmamacasına..zamanla su buhar olmaya ateş kül olmaya başlamış..ya kendisi yok olacakmış..ya aşkı..baştan alınlarına yazılmış olan kaderide yüreğindeki kederide alıp gitmiş uzaklara su.Ateş kızmış ateş yakmış ormanları...aramış suyu diyarlar boyu..günler boyu..geceler boyu..bir gün gelmiş suya varmış yolu.bakmış o duru gözlerine suyun biraz kırgın biraz hırçın..ve o an anlamış AŞKIN BAZEN GİTMEK OLDUĞUNU..AMA GİTMENİN YİTİRMEK OLMADIĞINI..ateş durmuş..susmuş..sönmüş aşkıyla.işte ozamandan beridir ki;ateş sudan su ateşten kaçar olmuş..ATEŞİN YÜREĞİNİ SADECE SU SUYUN YÜREĞİNİ SADECE ATEŞ ALIR OLMUŞ...
|