[Didem]

Bir papatya tarlasında düşmüştün yüreğime, zamansız gittin... Öyle bir gittin ki hem de;





Öyle bir gittin ki benden, bana sadece yolun açık olsun demek kaldı. Yüreğimde ne yaş, ne acı, tebessüm dudaklarıma yapıştı kaldı. Mevsimsiz bir ayrılıktı bu, kardan bihaber soğuk, yağmurdan bihaber yaşlar, güneşten bihaber yangınlar, bahardan bihaber papatyalar...

Öyle bir gittin ve beni öyle inandırdın ki bunun bir veda olmadığına, bana sadece beklemek kaldı. Korkularımı verip, yerine umutlar ektiğin tarlarda çıplak ayakla yürüdüğüm bir hasat zamanıydı vedan. Üzerine bastığım korkuların, toprağa karışıp bir gün yeniden hücrelerime yayılacağı bilimselliğinden uzaktı umutlarım.

Öyle bir gittin ki, vuslata aşktan daha bir aşktı bu gidiş...

Sana yüreğime çok gelen ne kadar ben varsa sundum...

Tut hadi!







Duy beni.

Öyle bir gittin ki benden, sen giderken bana sadece bunu kabullenmek kaldı...

Sustum...

Dudaklarma bir tebessüm takıldı kaldı...

Öyle bir gittin ki benden, bu yürek buna hiç inanmadı...