Günler gelip geçiyor. Fakat ne yaralarım kapanıyor, ne de acılarım diniyor.
İliklerime dek işliyor yalnızlık.
Ve o masallar dolusu canlı ruhumda, senden sonra terk ediyor beni.
Engel olamıyorum. Sana diyemediğim gibi, ona da diyemiyorum
“GİTME” diye.
Oysa ne sen mutlusun gitmişliğinle, ne de ben
ölüyorum sanıldığı gibi kalmışlığımla. Halen yaşıyorum, halen sensiz ve
dimdik, ayakta...
|