[DAREDEVİL]

HEPSİ BİRDEN
Bektaşi'nin biri cömertli* ği ile meşhur bir zengin ile tanıştı, ahbap oldu. Bektaşinin fakirliğini öğrenen zengin:

— Sana para mı vere* yim, bir at mı hediye edeyim, bir tarla mı ba* ğışlayayım, beğen be* ğendiğini... diye sordu.

Bektaşi:

— Parayı cebime yerleştirir, atıma biner, tarlama gi* derim, dedi.



TANIMIYORMUŞ
Temel ile Cemal çok samimi arkadaştılar. İçtik* leri su dahi ayrı gitmeyen bu iki arkadaş bir gün para yüzünden birbirleriyle mahkemelik olurlar.

Yargıç mahkeme salo*nunda karşısında Temel ile

Cemal olduğu halde durumu açıklar. Temel'in arkada* şından 6orç para aldığı halde geri vermediğini söyler. İddianame okunur, şahitler birbiri ardınca dinlenir ve söz Temel'e gelince:

— Ha pen pu uşaktan borç para almadum. der.

Cemal bir arkadaşına, bir de yargıca baktıktan son* ra:

— Ha sen penden para almadin mi?der.
Temel anlamsız gözlerle baktıktan sonra:

Hacim peğ, pen pu adami tanımayrum çi, ondan
para alayum... der.
Ha sen penu tanimay misun?
Tanimayrum tabii...
Cemâl, "Allah kahretsin!" gibilerden sağ elini yuka* rıdan aşağıya salladıktan sonra:

— Peçi öyleyse, pen de senu heç tanimayrum... der.





NEDEN YEMEZSİN?
Nasreddin Hoca Akşehir'e yeni geldiği sıralar parasız kalmış. Karnı da aç... Sokak* larda dolaşırken bir fırın görmüş. Yeni çıkan ekmek*lerin kokusuna dayanamayıp fırına girmiş, tezgâhın başın* daki adama sormuş:

— Bu ekmeklerin hepsi senin mi?

— Benim.

— Be adam, madem ki bu kadar mis gibi kokan ek*
meğin var, ne diye oturup da yemezsin!