O duman rengi gözlerine hüzün çökmesin neolur.Tek gerçeğimiz tutkularımız,tek gerçeğimiz özlemimizdir.Rüzgarın fırtınaya dönüşürken, içimde tayfunlar koparken ben sensiz bunlarıda aşarım.Yeterki yüreğinin bir yerinde olayım,seninle kalayım.Seni sensiz bu kadar dolu dolu yaşarken mutlu olabiliyorsam eğer,seninde beni bensiz yaşamaya çalıştığını bildiğimdendir.
Pervaneleri bilirmisin?Bir ışık hüzmesine nasıl uçarlar,aslında sonlarına uçtuklarını bilmeden,düşünmeden.İstedikleri sadece ışıktır.
Ben pervaneysem sende benim ışık demetimsin.
Seni sensiz yaşamak baze beni tüketiyor.Vazgeçmek,seni unutmak istiyorum.Ama olmuyor be gülüm,o zaman da korkaklık bana yakışmaz diyorum.Sonsuzluğunda kaybolup gitmek,seninle yok olmak istiyorum.
Biliyormusun eskiden şarkılar bu kadar güzel çalınmazdı kulağıma,onlardan fal tutuyorum,o şarkıyı sen bana söylüyorsun.Eskiden içki de içmezdim ben,şimdi içiyorum,efkarımdan değil.Başım hafifce dönerken seni daha yoğun yaşıyorum.Eskiden hayal kırıklığı yaşamaktan korkardım.Ama biliyorum ki biz her duygumuzu çıkarsız,yalansız içimizden geldiği gibi yaşıyoruz. hayal bile olamıyacak kadar güzel bu yaşananlar.Sanki başka bir zaman diliminde başkasıyım seninleyken ben.
Şu anda odamın penceresinden hafif bir rüzgar girmekte,sanki beni çağıran ,ismimi fısıldayan sesini getirmekte.
|